به گزارش یکتاپرس به نقل از همشهری آنلاین این میدان در دوران قاجاریه، تخته‌پل هم نامیده می‌شد. در کتاب تهران قدیم به روایت منصوری آمده که سبزه‌میدان از میدان‌های مهم دارالخلافه تهران و درواقع میدان اصلی شهر در دوره قاجار بوده است، که به‌دستور امیرکبیر درسال ١٢٦٨ هجری قمری، توسط حاجب‌الدوله تغییراتی اساسی در بافتش آن به عمل آمد و در دوره رضا شاه هم بار دیگر دستخوش تغییر شد.
این میدان دروازه و حوض و دو طبقه بنا داشت
اکنون چهره این میدان در منطقه۱۲ به کل تغییر کرده است، آب نمای قدیمی آن تبدیل به میدان چهارگوش سنگی و مغازه‌های نوساز و پاساژ شده، اما اساس طرح اولیه از قدیم باقی مانده و شکل معماری جدیدی را به خود گرفته است. در بخش دیگری از کتاب تهران به روایت منصوری به نقل از اعتمادالسلطنه آمده است: «این میدان، دروازه ،حوض آب و دو طبقه بنا در چهار طرف آن داشت، که طبقات زیرزمین آن با ایوان‌های سرپوشیده به دکان‌دارها و عطاری‌ها اختصاص داشت. این محل که در گذشته بسیار گسترده بود، محل کشتار حیوانات و اعدام محکومان بود.»
حجره‌های پایینی دوافروش‌ها و بالایی تجار
سبزه میدان تهران علاوه بر محل کسب، محل تجمع مردم در ایام محرم بوده و هنوز نیز هست. از رویدادهای مهمی که در سبزه میدان آن زمان اتفاق می‌افتاد، اعدام مجرمان بود که به‌دستور امیرکبیر از این میدان به میدان قاپوق (اعدام قدیم و محمدیه فعلی) انتقال پیدا کرد. این میدان اکنون، همان اسلوب قدیمی را دارد، البته بدون آن درختان بلند، آب نماها و مغازه‌های قدیمی. سبزه‌میدان بعد از آن که به‌صورت دو طبقه ساخته شد، حجره‌های پایینی را دوافروش‌ها یا عطاری‌ها و طبقه فوقانی را تجار به دست گرفتند. دهانه اصلی ورودی بازار به بازار کفاش‌ها یا ارسی‌دوزها راه می‌یابد و چهار طرفش با چهار دهانه به بازار صحاف‌ها و توتون‌فروش‌ها و کفاش‌ها و خیابان جباخانه منتهی می‌شود.
