علی را ضربتی كاری نـــمی شد، گمــانم ابـن ملجـم یا علی گفت | یکتاپرس
«بسم الله و بالله وعلی ملة رسول الله: فزت و رب الکعبه» به پروردگار کعبه رستگار و کامیاب شدم.
کد خبر: ۱۲۲۰۷۵
۰۸:۳۰ - ۲۱ فروردين ۱۴۰۲

گمــانم ابـن ملجـم یا علی گفت

گروه فرهنگ و هنر یکتا/ به مناسبت ضربت خوردن حضرت علی علیه السلام

نمی دانم علی را تیغ زهرآلود دشمن کشت؟

و یا شیر خدا را رهزنی با حیله و فن کشت؟

و یا جهل زمان تیغی به فرق قلب عالم زد

جنایت را رقم بر نام زشت ابن ملجم زد

(سید جواد ابوترابی)

در روایت آمده است که در جنگ خندق هنگامی که امام علی (علیه‌السّلام) مقابل جنگاور کفر و شرک «عمرو» قرار گرفت، با شمشیر «عمرو» که بر فرق سرش اصابت کرد، خون سر، تمام چهره و محاسن امام را رنگین ساخت. در حالی‌که پیامبر با دستان مبارک خود فرق سر امام را پانسمان می‌کرد و خون چهره او را پاک می‌کرد، فرمودند: «این انا یوم یضربک اشقی الاخرین علی راسک ویخضب لحیتک من دم راسک»
«علی جان! آن‌گاه که شقاوت پیشه‌ترین انسان‌ها با شمشیر ستم و تجاوز فرقت را هدف قرار می‌دهد و محاسنت را به خون سرت رنگین می‌سازد من کجا هستم تا زخم سرت را چون امروز پانسمان کنم. 

و .....ام کلثوم دختر امیرالمومنین (علیه‌السّلام) چنین می‌گوید: آن شب پدرم به فرزندانش فرمودند: «عزیزانم امشب خوابی دیدم، می‌خواهم آن را برایتان وصف کنم.»
آن‌گاه فرمودند: «پیامبر را در عالم رویا دیدم. ایشان به من فرمودند: «یا اباالحسن! انک قادم الینا عن قریب» علی جان به زودی میهمان ما خواهی بود.»
و نیز فرمودند: «شقاوت پیشه‌ترین مردم به سوی تو خواهد آمد و محاسن تو را به خون سرت رنگین خواهد ساخت. «وانا والله مشتاق الیک، فهلم الینا فما عندنا خیر لک وابقی» به خدا سوگند که من در شور و شوق دیدار توام و تو در سومین دهۀ ماه خدا به میهمانی ما خواهی شتافت، بیا که آن‌چه نزد ماست برای تو بهتر و پاینده‌تر است.»

هنگامی که اهل خانه، این سخنان جان فرسای ایشان را شنیدند، همه اشک  ریختند و  گریستند و فریاد و ضجه زدند و آن حضرت، آن‌ها را دعوت به سکوت کردند، وقتی ساکت شدند، آن‌ها را به خوبی‌ها، سفارش و امر کرده و از بدی‌ها نهی فرمودند. هر قدر،  طلوع فجر نزدیک‌تر می‌شد، بر اضطراب و تشویش امیرمؤمنان افزوده می‌گشت. ترس ایشان از شان و جایگاه خداوندی بود، نه از مرگ و خروج روح از بدن!
و هنگام شهادت رسید:
این ملجم در نقشه خائنانه‌اش تصمیم گرفته بود تا آن حضرت را به هنگام برخاستن از رکوع و یا سر برداشتن از سجده هدف گیرد. به همین جهت پس از آغاز نماز دزدانه برخاست و به سرعت خود را کنار ستونی که امام در کنار آن به نماز ایستاده بود رساند تا در فرصت مناسب به سهمگین‌ترین جنایت تاریخ بشری دست یابد. هنگامی که امام سر از سجده نخست برداشت، آن ملعون با شمشیر زهرآلودش فرق امام را نشانه رفت. درست همان جایی را هدف قرار داد که در جنگ خندق  به وسیله شمشیر «عمرو عامری» هدف قرار گرفته بود. فرق مبارک امام شکافت. خون سر و صورت امام را رنگین کرد. امام بر چهره به محراب افتاد در حالی‌که زمزمه‌اش این بود: «بسم الله و بالله وعلی ملة رسول الله: فزت و رب الکعبه» به پروردگار کعبه رستگار و کامیاب شدم.
آن‌گاه فریاد زدند که: «به پروردگار کعبه سوگند! ابن ملجم مرا کشت، آن ملعون، آن فرزند یهودیه مرا کشت، ‌ای مردم ابن ملجم از دست شما مگریزد.»

ز لـیلایی شنیـدم یا علی گفت به مجنونی رسیـــدم یا علی گفت
مگـر این وادی دارالجنون است كه هر دیوانه دیدم یا علی گفت

نسیمی غنچه ای را باز می كرد به گوش غنچه آنـدم یا علی گفت
خمـیر خاك آدم چون سرشــــته چو برمی خـاست آدم یا علی گفت

مگر خیبر ز جایش كنده می شـــد یقین آنجا علی هــم یا علی گفت
علی را ضربتی كاری نـــمی شد گمــانم ابـن ملجـم یا علی گفت

به هنگام فكنـــدن داخل نار خلیـــل الله اعظــم یا علی گفت
عصا در دست موســی اژدها شد كلیـــم آنجا مسلـم یا علی گفت

كجا مرده به آدم زنـده می شد یقین عیسی بن مریم یا علی گفت
علی در خم به دوش آن پیمــبر قدم بنـهاد و آندم یا علی گفت

انتهای پیام/

این خبر را به اشتراک بگذارید:

ارسال نظرات
از اینکه دیدگاه خود را بدون استفاده از الفاظ زشت و زننده ارسال می‌کنید سپاسگزاریم.
نام:
ایمیل:
نظر: