به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی یکتاپرس، خشونت ابعاد مختلف جسمی، جنسی، عاطفی، احساسی و روانی، کلامی، عقیدتی، اقتصادی و حقوقی دارد. به‌عنوان مثال تحقیر، توهین، متلک گفتن و مسخره کردن، بردن آبرو، تحمیل بار اقتصادی خارج از نفقه، برهم زدن آرامش در خانه، دادوفریاد و پرخاش کردن، کم‌محلی و روگردانی از شریک زندگی، قطع رابطه شریک زندگی با دوستان و فامیل، ایجاد ممانعت بر سر راه رشد و ترقی شریک زندگی از نمونه‌ها و مصادیق «ظلم به شریک زندگی» و «خشونت خانگی» است، علاوه بر همه آنچه که به‌عنوان مصداق خشونت جامعه می شناسد.
معمولان خشونت ها در محیط خانه به شکل های مختلف خشونت فیزیکی، کلامی یا حتی بی تفاوتی و بی توجهی عمدی بروز پیدا می کنند. خشونت هایی که اغلب با گذشت زمان بدتر می شوند.
خشونت خانگی با گذشت زمان می تواند منجر به بروز احساس ناامنی در محیط خانواده و بی اعتمادی، فقدان اطمینان یا اعتماد به نفس پایین درون اعضای خانواده، جدایی یا طلاق و… شود.
خشونت علیه زنان قانونی می شود
هرچند طبق پژوهش ها هم اکنون حدود ۲۰ درصد از قربانیان خشونت خانگی را مردها تشکیل می دهند اما امروزه بیشترین آسیب از خشونت های خانگی متوجه زنان است. این مساله باعث شده تا قانون گذاران به فکر تصویب قانونی علیه خشونت زنان باشند.
معصومه ابتکار، معاون رییس جمهوری در امور زنان و خانواده با اشاره به تصویب لایحه حفظ کرامت و حمایت از امنیت زنان در برابر خشونت در دولت، گفت: این لایحه مهم تمام ابعاد خشونت، چه خشونت خانگی و چه خشونت در جامعه علیه زنان را پیش بینی کرده و امیدواریم مجلس در اولین فرصت به این لایحه بسیار مهم رسیدگی کند.
وی در پاسخ به اینکه این قوانین تا چه حد می تواند راهگشای حل مشکلات زنان و کودکان در جامعه باشد؟ گفت: این قوانین قطعا بسیار راهگشا خواهد بود، چراکه تاکنون هیچ قانونی در این ابعاد نداشته ایم، این لایحه مشترک با قوه قضائیه است و قوه قضائیه بسیار هماهنگ با ما در ارتباط با این لایحه است و انتطار داریم در اولین فرصت تصویب شود.
وی عنوان کرد: قانون تقسیم کار کرده و دستگاه های دولتی را مکلف کرده تا هرکدام نقش خود را در ارتباط با این موضوع ایفا کنند. در این قانون پیش بینی شده شورای راهبری در ارتباط با مسایل خشونت علیه زنان تشکیل شود، همچنین در این قانون پیش بینی شده صندوقی برای زنان خشونت دیده ایجاد شود. در مجموع قانون بسیار پیش رویی است و امیدواریم راهگشا باشد.
کودکانی که قربانی خشونت خانگی می شوند
جدا از زنان، امروزه کودکان نیز قربانیان خشونت های خانگی و محیط پرتنش خانواده هستند و این امر نیز پیامدهای بیشماری برای آنها به همراه می آورد.
به گفته گوهر یسنا انزانی، روانشناس، متاسفانه مطابق با پژوهش‌ها، خانه و خانواده‌ای که باید مکان امنی برای کودک و تامین آرامش او باشد بیشترین درصد تجاوز به حقوق کودک را شامل می‌شود به طوری که درصد بالای کودکان، مورد خشونت والدین یا نزدیکان خود قرار می‌گیرند.
وی گفت: کودک آزاری توسط والدین، مراقبان کودک و تمامی افرادی که با کودک زندگی می‌کنند بسیار زیاد دیده می‌شود و از این رو به نظر می‌رسد هر گونه آسیب جسمی، فکری، جنسی، سوءاستفاده و بی‌توجهی به کودک کمتر از ۱۸ سال توسط فردی که حضانت و سرپرستی او را برعهده دارد یا توسط فردی در داخل یا خارج از خانواده، کودک آزاری محسوب می‌شود.
وی درباره چرایی اعمال خشونت علیه کودکان توسط برخی افراد، ادامه داد: از جمله مولفه‌هایی که می‌توان برای فرد اعمال‌گر خشونت در نظر گرفت فقدان مهارت کافی در خانواده نظیر مهارت‌های زندگی و فرزند پروری، انتظارات غیرواقع بینانه از کودک و وجود سابقه مورد خشونت واقع شدن در کودکی است. همچنین اعمال‌گر خشونت علیه کودکان می‌تواند دارای افسردگی، نابالغی ذهنی، اختلالات روانی و خود محوری، طلاق عاطفی والدین و یا اعتیاد باشد.
خشونت خانگی باعث افسردگی کودکان می شود
به گفته نصیره مقدم فر، عضو سازمان نظام روانشناسی، همسری که مورد خشونت قرار گرفته، ممکن است احساساتی مانند استرس، اضطراب، خجالت، گناه، افسردگی و تنهایی زیاد را داشته باشد. همچنین خشونت بر علیه کودکان می تواند عوارضی مانند احساسات ترس، بی اعتمادی، شرمندگی اعتماد به نفس پایین و افسردگی؛ سردرد، درد معده، کابوس شبانه و شب ادراری، فرار از منزل؛ رفتار و گفتار پرخاشگرانه؛ افت عملکرد تحصیلی؛ نداشتن دوست و دوری از فعالیت‌های خانوادگی را بدنبال داشته باشد.
وی افزود: کودکان نیاز دارند در برابر خشم و ضرب و شتم محافظت شوند. باید تشویق شوند که در مورد احساسات و هیجانات و نگرانی‌هایشان حرف بزنند و این اطمینان را داشته باشند که در این جریانات مقصر نیستند. احساس گناه نداشته باشند و به این باور برسند که والدین آنها را دوست دارند
این روانشناس اظهارداشت: کودکان از محیطی که در آن خشونت خانگی باشد دچار نگرانی و اضطراب می‌شوند. والدین به عنوان الگو باید مهارت مدیریت خشم را یاد بگیرند و به فرزندان خود بیاموزند که چگونه در موقعیت‌های پرتنش بدون به کار بردن خشونت مشکل را هدایت کنند.
انتهای پیام/
