به گزارش یکتاپرس کمی بالاتر از مسجد امام خمینی(ره) محله فرحزاد، میان خانه‌های فرسوده و چند طبقه، ساختمانی هست که تعدادی از بانوان به آنجا تردد می‌کنند. داخل آنجا هر فردی مشغول انجام کاری است. عده‌ای داخل حیاط سبزی پاک می‌کنند و تعدادی هم در حال سرخ کردن سبزی‌ها هستند. از داخل اتاق‌ها هم صدای چرخ خیاطی به گوش می‌رسد و تعدادی پشت چرخ‌ها مشغول کارند. اینجا خیریه فروغ گل نرگس است. جایی که با هدف کمک به نیازمندان شکل گرفته و فعالیت‌هایش تهیه جهیزیه، سیسمونی و تأمین بخشی از هزینه‌ای درمانی نیازمندان است.
خدمت به هم‌نوعان
خیریه فروغ گل نرگس، توسط بانوان محله فرحزاد که اغلب با یکدیگر فامیل هستند؛ سالها پیش شکل گرفته و حالا ۲۰ نفر در خیریه فعالیت می‌کنند. آنها روزهای دوشنبه و چهارشنبه از ساعت ۱۴ تا ۱۹ در خیریه گردهم می‌آیند. فعالیت بیشترشان خیاطی است. بانوان خیر، گاه پوشاکی را که تهیه می‌کنند می‌فروشند و درآمد حاصل از آن را در اختیار افراد نیازمند قرار می‌دهند. گاهی هم با آماده کردن سبزی، قوره، رب و... برای افرادی که سفارش دارند و فروش آنها، هزینه‌های مورد نیاز را تهیه می‌کنند.
آنها بابت‌کاری که انجام می‌دهند، حقوقی نمی‌گیرند و همه موارد بر اساس علاقه و خدمت به همنوعان‌شان است. آنها حتی برای برقراری ارتباط بیشتر روزهای چهارشنبه، مراسم دعای توسل و گاه سفره توسل به حضرت رقیه (س) برای برآورده شدن حاجت اهالی فرحزاد هم در خیریه برپا می‌کنند. همه اینها باعث شده تا بیش از ۶۰ نفر زیر پوشش خدمات این خیریه باشد. همچنین از صندوق قرض‌الحسنه اش با ۸۰ نفر عضوی که دارند، تاکنون به بیش از صدها نیازمند تا سقف یک میلیون تومان وام دریافت کرده‌اند.
شروع کار از تهیه جهیزیه برای نو عروس
هر کدام از اتاق‌های خیریه به بخشی از فعالیت‌ها اختصاص دارد. در یک جا توپ‌های پارچه در قفسه‌های چوبی دیده می‌شود و در بخشی دیگر خانم‌ها با پشت میز چرخ خیاطی مشغول دوخت و دوز هستند. تعدادی دیگر هم، پارچه‌ها را برش می‌زنند، اتو می‌کنند و... صدای «زهرا سرافرازی» مدیر خیریه در هیاهوی بانوان و چرخ خیاطی‌ها شنیده می‌شود. او که حدود سال ۱۳۵۴ وارد محله فرحزاد و از همان بدو ورود با مشکلات اهالی آشنا شده است، اوایل دهه ۶۰ به این فکر افتاده باید برای هم‌محله‌ای‌هایش کاری انجام بدهد.
او می‌گوید: «همان زمان توانستم با کمک خانواده‌ام برای ۲ نفر از دختران محله که غریب بودند، جهیزیه تهیه کنم. وسایل جهیزیه، خیلی ساده و با کمک اعضای خانواده از جمله همسر و برادرم مهیا شد. برادرم روحانی و همسرم پیشنماز محله بود. به مرور از طریق آنها با افراد نیازمند بیشتری در محله آشنا شدم. کمک‌های من و خانواده‌ام به افراد نیازمند ادامه پیدا کرد تا جایی که همان سالها به روستاهای اطراف در ورامین، سمنان، کرج، قزوین و... هم رفتم و با کمک خانواده و افراد خیری که برادرم معرفی می‌کرد، به آنها به ویژه سالمندان و بیماران نیازمند کمک می‌کردم.»
زهرا سرافرازی با وجود زانودرد و ۶۸سال سن همپای سایر اعضا فعالیت می‌کند
همسایه‌ها به داد هم رسیدند
وقتی از بانو سرافرازی ۶۸ ساله می‌پرسیم هزینه انجام کارهای خیرخواهانه را از کجا تأمین می‌کند؟ این پاسخ می‌دهد: «راستش توان مالی بالایی ندارم، ولی به مرور خانم‌های همسایه متوجه کارهایم شده و در جلسه‌های روضه‌خانگی محله مطرح می‌شد. در آنجا هر فردی که می‌توانست کمک می‌کرد. معمولاً پول نقد نمی‌دادند. ولی کمک غیرنقدی می‌کردند. به‌عنوان مثال اگر می‌خواستم جهیزیه دختر نیازمندی را تهیه کنم، همه وسایل توسط اهالی محل یا فامیل‌شان تهیه می‌شد. یک نفر لباس می‌آورد، دیگری برنج. آن یکی پارچه، دیگری خیاطی می‌کرد. در حقیقت همسایه‌ها به داد هم رسیدند.»
او می‌افزاید: «آن زمان در محله فرحزاد همراه همسر و فرزندانم در یک خانه ۳ طبقه زندگی می‌کردیم که یک طبقه آن را به امور خیریه اختصاص داده بودم. حدود سال ۱۳۷۶ به دلایلی از محله فرحزاد به سعادت‌آباد رفتیم. خانه را هم فروختیم. اما ارتباطم را با اهالی فرحزاد قطع نکردم. آن زمان روبه‌روی حسینیه فرحزاد ساختمان خیریه وقفی قرار داشت که بعد از مدتی توانستم با صحبت مسئولان و پیشنماز مسجد و حسینیه، در آنجا فعالیت‌های خیریه «فروغ گل نرگس» را پیش ببرم.»
