به گزارش یکتاپرس کوچه مروی با بوی خوش فلافل به رهگذران شتاب‌زده راسته‌های بازار خوشامد می‌گوید. برای رسیدن به سردر مدرسه علمیه باید تا انتهای این کوچه سنگفرش شده را گز کنیم. حکمتش چیست که رهگذر اینجا حالا تبدیل به بورس به‌روزترین لوازم آرایش و عطر شده‌است الله اعلم. کوچه مروی عرض باریکی دارد اما سر کاسب‌هایش تا دل‌تان بخواهد همیشه خدا شلوغ است. برای بازدید از مدرسه هماهنگی قبلی لازم است اما خیلی وقت‌ها برای چرخی زدن در محوطه قدیمی مدرسه تحویل کارت ملی به نگهبان کفایت می‌کند.
این مدرسه توسط مرحوم «خان مروی» تأسیس و بنا گذاشته شده است. مرحوم خان مروی از نزدیکان دربار در دوره ناصرالدین شاه بود و اهتمام زیادی به علوم دینی داشت. نقل است زمانی که می خواستند مدرسه مروی را بسازند، مرحوم خان مروی، تمام علما و بزرگان را دعوت کرد و گفت: کسی که نماز شبش ترک نشده ولو به قضا، کلنگ این مدرسه را بزند، کسی حاضر نشد و جلو نیامد و ایشان خودش کلنگ مدرسه را می‌زنند و می‌گوید من از زمانی که به بلوغ رسیدم عهد کردم که نماز شبم ترک نشود. همین عامل باعث شد تا بعدها علمای بزرگی چون مرحوم آیت‌الله شهید مطهری، آیت‌الله حسن‌زاده آملی، آیت‌الله جوادی آملی (حفظهم الله) و علمای دیگر در این مدرسه پرورش یابند.
تقریبا سه سال قبل از فوت مرحوم خان مروی این تولیت به ایشان داده می‌شود. دومین متولی نیز مرحوم محمدحسن آشتیانی است که بعد از ایشان هم تا چند دهه خانواده آشتیانی‌ها این منصب را بر عهده داشته اند. بعد از میرزا مسیح استرآبادی، مرحوم ملاعلی کنی تولیت را می‌پذیرند، دو نفر از خانواده کنی، خدمت بسیار بزرگی به این مدرسه کردند، اول ملاعلی کنی و دوم محمدرضا مهدوی کنی. ملاعلی کنی در دورۀ خودشان موقوفات زیادی را برای مروی به ثبت رساندند که در قوام مدرسه مروی بسیار مؤثر بوده است و هم چنین آیت‌الله مهدوی کنی، موقوفاتی که از دست رفته بود را احیا نموده و با تولیتی که ایشان از حضرت امام(ره) گرفت مدرسه مروی دوباره به روزهای اوج خود در تربیت طلاب نزدیک شد.
مدرسه مروی در حقیقت بخشی یا مرکز مجموعه بزرگی است به همین نام که بیش از ۲۰۰ سال پیش توسط مرحوم محمدحسین خان مروی وقف تدریس علوم دینی شد؛ این مدرسه علوم دینی نقش مهمی را در تاریخ ۲۰۰ ساله خود در تربیت فضلا و علما داشته است. معماری آن به چشم نوازی مسجد سپه سالار یا مدرسه ایلچی نیست اما تزیینات داخلی آن همچنان یادآور معماری دوره عهد ناصری است. حاج محمد حسن خان معروف به فخرالدوله بود، به همین دلیل به این مدرسه در ابتدا نام فخریه را دادند.
