به گزارش یکتاپرس و به نقل از وب‌سایت ناسا، این ابرهای فروزان در ناحیه ستاره‌زایی ثور فقط در نور فروسرخ قابل مشاهده هستند که آن را به یک هدف ایده‌آل برای دوربین مادون قرمز نزدیک وب (NIRCam) تبدیل می‌کند.
خود پیش‌ستاره در «گردن» این ساعت شنی از دید پنهان است. یک دیسک پیش‌سیاره‌ای لبه‌ای به صورت خط تیره‌ای در وسط گردن دیده می‌شود. نور پیش‌ستاره از بالا و زیر این دیسک نشت می‌کند و حفره‌های درون گاز و غبار اطراف را روشن می‌کند.
رایج‌ترین ویژگی‌های منطقه، ابرهای آبی و نارنجی در این تصویر مادون قرمز رنگی، حفره‌هایی را نشان می‌دهد که به‌عنوان دور شدن مواد از پیش‌ستاره و برخورد با مواد اطراف ایجاد شده‌اند. خود رنگ‌ها به دلیل لایه‌های غبار بین وب و ابرها هستند. نواحی آبی جایی هستند که گرد و غبار نازک‌ترین است. هرچه لایه گرد و غبار ضخیم‌تر باشد، نور آبی کمتری قادر به فرار است و حفره‌های نارنجی ایجاد می‌کند.
وب همچنین رشته‌هایی از هیدروژن مولکولی را نشان می‌دهد که وقتی پیش‌ستاره مواد را از خود بیرون می‌کند، شوکه شده‌اند. شوک‌ها و تلاطم‌ها مانع از تشکیل ستاره‌های جدید می‌شوند که در غیر این صورت در سراسر ابر تشکیل می‌شوند. در نتیجه، پیش‌ستاره بر فضا مسلط می‌شود و بسیاری از مواد را به سمت خود می‌کشد.
