به گزارش خبرنگار سیاسی یکتاپرس؛ اختلاف ها میان دولت و اصلاح طلبان با تمام تلاش دو جناح برای مخفی نگهداشتن آن این روزها به تریبون های رسمی رسیده و علنی شده است. دوگانگی کنشگران اصلاح طلب در ارائه راهبرد و پرشمار شدن واژه کلمه کاندیدای اجاره ای در گفتگوهای این روزهای آنان، عمق نارضایتی آنها از عملکرد خود در انتخابات 92 و 96 را بیش از پیش عیان کرده است.
روزنامه آرمان با اشاره به کش و قوس های اخیر میان این طیف و برخی دولتمردان نوشت: اگرچه دولت با حمایت اصلاح طلبان روی کار آمده، در روزهای منتهی به انتخابات به نظر می رسد برخی چهره های مطرح این جریان تلاش دارند با اجاره ای خواندن دولت و برداشتن حمایت حزبی، مسیر خود را برای کسب رای در انتخابــات 1400 هموار کنند.
علاوه بر اینکه چنین رویکردی نمی تواند نافی حمایت احزاب و افراد سرشناس اصلاحات از دولت در انتخابات ها باشد، باید این نکته را در نظر گرفت که افراد قابل و توانمند کشور نیز اعتماد خود را به حمایت اصلاحات از دست می دهند.
از سوی دیگر کنشگران حزب اعتدال و توسعه مدعی هستند که بدنه اجتماعی گسترده آنان پیروزی حسن روحانی در انتخابات های گذشته را تحقق بخشیده و اصلاح طلبان تنها این پیروزی را تقویت کرده اند. شاید یکی از دلایلی که ریش سفیدان اصلاحات را برآن داشته تا بر تعامل روی گزینه غیراصلاح طلب تأکید کنند همین است که حمایت بدنه حامی دولت به تقابل با اصلاح طلبان بدل شود.
محمود واعظی در اعتراض به سخنان این روزهای اصلاح طلبان در بکارگیری واژه کاندیدای اجاره ای می گوید: اصلاح طلبان قبل از این دولت چه شرایطی داشتند و فعالیت های آنها در چه حدی بوده است؟ دولت همفکران آنها را در استانداری ها و سمت معاونت وزیر به کار گرفته و امروز به جای تشــکر، طلبکار هم شده اند و حرف های بی ربط می ز نند.
روزنامه سازندگی در گزارشی می نویسد: در جلسه شورای هماهنگی جبهه اصلاحات تصمیم گرفته شد که نهادی اجماع ساز با حضور 30 حزب دارای مجوز وزارت کشور، تشکیل شود و برای تقویت و فراگیر بودن آن 10 نفر از شخصیت های ملی دارای مقبولیت و غیر حزبی جریان اصلاحات به عنوان عضو مشاور به آن دعوت شوند. به محض مطرح شدن نام این نهاد، اما و اگرها درباره ساز و کار و روند اجرایی آن اعم از کارکردها و نحوه ورود و تعداد اعضای حقیقی به این نهاد مطرح شد.
امیر اقتناعی عضو شورای مرکزی و معاون استان های دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی در ارزیابی ساز و کار جدید می گوید: بعد از استعفای آقایان موسوی لاری و عارف، شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان منحل شد و در آخرین جلسه ای که اصلاح طلبان برگزار کردند به یک مجموعه جدیدی رسیدند که از نظر من این مجموعه به لحاظ ماهیت با شورای عالی سیاست گذاری فرق چندانی ندارد و فقط نامش را تغییر داده اند.
معاون کرباسچی می افزاید: اصلاح طلبان برای برون رفت از این وضعیت فعلی دو راه پیش رو دارند؛ یک راه که من در واقع فکر می کنم هدف عالی تری است و حالت بهتری هم هست حزب فراگیر اصلاح طلب است. یعنی ما به جای اینکه به ازای آدم های زیادی که علاقه مند هستند دبیر کل باشند، با عنوان حزب بزرگ و فراگیر دور هم جمع کنیم؛ البته اگر واقعا اهداف شان یکی است. اما اگر این امر امکان پذیر نیست، حالت دیگر در جریان اصلاح طلبی مدلی بوده که قبلا حزب کارگزاران سازندگی پیشنهاد داده و اجرا نشده و آن هم، وزنی بودن حق رأی احزاب است که کارگزاران تحت ایده پارلمان اصلاحات آن را مطرح کرد.
این اختلافات درون جریانی سبب انحلال شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان و استعفای عارف و موسوی لاری شد این طیف از اصلاح طلبان معتقدند رفتن سراغ کاندیدای عاریتی مانند روحانی و فهرست امید اصلاح طلبان را از چشم مردم انداخت.
چنین سخنانی در حالی در کلام اصلاح طلبان شنیده می شود که محمود واعظی دبیرکل حزب اعتدال و توسعه گفته است: اصلاح طلبان برای اینکه کاندیدایشان محمدرضا عارف فاقد رأی کافی بوده به سمت روحانی آمدند و از این لحاظ باید متشکر هم باشند.
اختلاف دولتی ها با اصلاح طلبان به اینجا ختم نمی شود، روزنامه اعتماد در گزارشی علت ریزش بورس را رفتار ارزی خطرناک دولت عنوان می کند و می نویسد: تصمیم دولت در نرخ ارز، خطرناک بود و موجب ریزش بورس و قربانی کردن رئیس سازمان بورس شد.
نویسنده گزارش در واکنش به استعفای رئیس سازمان بورس می افزاید: نباید فراموش کرد که آقای قالیباف اصل دارای سابقه علمی و تجربی خوبی در این بازار است اما قوانین حمایت چندانی از این سمت نمی کند. در حالی که زمان ریاست قالیباف اصل شاخص کل بورس تا 2 میلیون واحد هم افزایش یافت.
علی تاجر نیا از اعضای حزب منحله مشارکت در یادداشتی در روزنامه آرمان با تهاجم به دولت نوشت: موضوع ناکارآمدی در بخشی از مدیریت کلان اجرایی، جریان اصلاحات را برای تصمیم گیری دچار سـردرگم کرده است، اصلاح طلبان در انتخابات ریاست جمهوری می آیند، اما این آمدن با تاخیرهایی همراه خواهد بود.
به اعتقاد وی از مهم ترین چالش هایی که امروز کشور در دهه پنجم عمر خود با آن مواجه شده، ناکارآمدی در امور اجرایی است. زمانی که اصلاح طلبان کاندیدای جدی داشتند و در دوره جدید از آقای روحانی به عنوان کاندیدای منتسب به اصولگرایان حمایت کردند، شاهد این بودیم که نهادهایی به نوعی انتصابی در قدرت، نه تنها از منتخبان جریان اصلاحات حمایت نکردند؛ بلکه عده ای هم با ایجاد بحران سعی بر توقف اجرای برنامه های دولت داشتند. دو مقوله فکری در جریان اصلاحات وجود دارد؛ افرادی که سیاست را به طور حرفه ای و عمل گرایانه دنبال می کنند معتقد هستند به هر شکل ممکن باید در انتخابات ورود کرده و به نوعی بین بد و بدتر فرد بد را انتخاب کنیم. یعنی کاندیدایی که معقول ترست؛ ولو اینکه از طرف اصولگرایان باشد و مقوله دیگر معتقد است وجود کاندیداهای حداقلی نتوانسته خواسته های اصلاح طلبان را تامین کند بنابراین باید به سمت و سوی کاندیدای حداکثری خودمان برویم یا عملا صحنه انتخابات را ترک کنیم. بنابراین چنین دغدغه هایی، تصمیم گیری در این رابطه را سخت و دشوار کرده است.
به گفته این فعال اصلاح طلب روحانی گفتمان صحیحی را برای خود و دولتش انتخاب نکرد. می توانست افراد توانمند اصلاح طلب را برای کابینه خود برگزیند، اما متاسفانه بعضی اشخاص را به عنوان وزیر انتخاب کرد که تا همین 20 سال پیش اصلا خبری از آنان نبود.
اعتراف اصلاح طلبان و روحانی به اشتباهات فاحش در هشت سال اداره کشور هر چند زمان از دست رفته را دیگر به این ملت باز نمی گرداند، اما شاید بتواند فضای انتخابات 1400 را برای مردم شفاف تر کند و یک سوال جدی مطرح می شود که چه کسی ظرفیت کاندیداتوری مستقل اصلاح طلبان را دارد؟ آیا اصلاح طلبان می توانند خارج از دایره کاندیدای اجاره‌ای به حیات سیاسی خود ادامه دهند؟
انتهای پیام/
