به گزارش یکتاپرس از نیمه‌های خیابان تاکستان در تکه دوم پایتخت، بالکن رویایی در طبقه دوم ساختمانی نه چندان نوساز دیده می‌شود. ساختمان شیروانی‌دار مانند خانه‌های شمال، نرده‌هایش را گل‌ها و گیاهان محصور کرده‌اند و به سختی داخلش دیده می‌شود. گل‌ها در قابلمه‌های سفالی و کوزه‌هایی سالم ونیمه شکسته، جاسازی و به زیبایی روی آنها نقاشی شده و فانوس‌های بزرگ و کوچک رنگی هم جلوه بیشتری به نمای بیرونی بالکن بخشیده است.
نمای متفاوت
زیبایی‌های داخل ساختمان هم کمتر از نمای بیرونی‌اش نیست و در پلکان گلدان‌هایی چیده شده که بافت قدیمی خانه را پوشانده است. اینجا خانه خانواده «پورنعمتی» است که تمام این کارها توسط اعضای این خانواده انجام شده است. خانواده‌ای که از ۲ دهه قبل ساکن خیابان تاکستان شده‌اند و اوایل در طبقه اول ساختمان فعلی مستأجر بودند و با این حسرت روزگار می‌گذرانند که چرا بالکنی مانند طبقه دوم در اختیار ندارند. «ساسان پورنعمتی» پدر خانواده با یادآوری آن روزها می‌گوید: «بالکن طبقه دوم خانه ما، همیشه پر از وسایل اضافی بود و دیدنش آزارم می‌داد. برای همین با خودم می‌گفتم اگر صاحب آن طبقه شوم، به بهترین شکل درستش می‌کنم.»
زیباسازی با مشارکت اعضای خانواده
زیبایی‌های بالکن، از داخل دوچندان است. چراکه بخشی از دیوار را با کامبوج پوشانده‌اند، گلدان‌های کوچک و بزرگ هم از سقف و دیوارها به مرتب آویزان و صنایع‌دستی شمال، سه تار و دف در بخش‌هایی از محوطه داخلی دیده می‌شود. نشستن روی مبل‌هایی هرچند چوبی هم خستگی کار روزانه را کم می‌کند. در طراحی این نما، همه اعضای خانواده، یعنی «بهاره طهماسبی» به‌عنوان همسر، آیلار و امیر به‌عنوان فرزندان به همراه پدر ایفای نقش کرده‌اند. آیلار در نقاشی نرده‌ها و کوزه‌های بیرونی به پدر کمک و مادر خانواده در طرحی ابتکاری از شیشه‌های سس‌ها و لامپ‌های سوخته به‌عنوان وسیله‌ای برای تکثیر و پروش گیاهان کوچک استفاده کرده است. حتی چشم نظر جلو در ورودی هم دست‌ساز فرزندان خانواده است که ابتدا آن را با گل درست و سپس رنگش کرده‌اند.
پدر خانواده می‌گوید: «روزهای اول که می‌خواستیم چنین فضایی را ایجاد کنیم، نیروهای شهرداری با این دید که در حال تبدیل بالکن به اتاق هستیم، مانع کارمان شدند اما به آنها قول دادیم که فضایی را ایجاد کنیم که زیبایی خیابان را دوچندان کند و حالا این اتفاق افتاده، تا جایی که به هنگام عبور از خیابان برخی از افراد دقایقی به تماشا می‌ایستند.»
