به گزارش گروه اجتماعی یکتاپرس، مهدی زارع استاد و عضو هیأت‌علمی پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله درباره بحران در کشور اظهارداشت: تجربه کشور ما در خصوص آغاز فعالیت‌های اجرایی حوزه پیشگیری تجربه خوبی بوده است، در سه دهه اخیر پس از وقوع زلزله منجیل توجه به آیین‌نامه‌ها و سازوکارهای مقابله با بحران به‌ویژه زلزله در کشور افزایش یافت. حتی از تجربیات ایران در بلایا و حوادث متعددی که در سه دهه گذشته به وقوع پیوست و اقداماتی که کشور ما در بخش پیشگیری و مقابله انجام داد در حوزه آموزش‌های بین‌المللی استفاده شد.
وی تأکید کرد: اما آن بخش از حوزه پیشگیری که در کشور ما مورد بی‌توجهی قرارگرفته و حتی به‌عنوان یک تجربه منفی نباید تکرار شود این است که برنامه‌ریزی و دسته‌بندی مناسب در خصوص محدوده وظایف دستگاه‌ها و سازمان‌های حوزه مدیریت بحران چه پیش از بحران و چه حین و پس‌ازآن وجود ندارد.
زارع بابیان اینکه متأسفانه در کشور ما به وظایف اصلی حوزه پیشگیری بر اساس تعاریف بین‌المللی دقت کافی نشده است، خاطرنشان کرد: این‌یک ایراد راهبردی است درحالی‌که تجربیات بین‌المللی بیانگر این است که باید حوزه پیشگیری بر اساس یک استراتژی مشخص و مدون حرکت کند. مهم‌ترین بخش این استراتژی شناسایی ریسک‌های موجود و مقابله با ایجاد ریسک‌های جدید است.
عضو هیأت‌علمی پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله همچنین در خصوص نقش کمرنگ سمن‌های حوزه بحران در کشور گفت: بدون شک پاسخ به این امر در یک بعد خلاصه نمی‌شود. به‌عنوان اولین دلیل می‌توان به اعتماد متقابل به‌عنوان یکی از شروط اساسی مشارکت اشاره کرد.
وی افزود: درصورتی‌که مشارکت به‌صورت نهادی انجام نشود صرفاً به‌عنوان یک تجربه از آن یاد می‌شود اما هنگام وقوع حادثه و پس‌ازآن به‌جز حضور توده‌وار مردم، عملاً مفهومی تحت عنوان مشارکت مردمی دیده نمی‌شود.
زارع در توضیح این مطلب عنوان کرد: دلیل این امر این است که بسیاری از سازمان‌های مردم‌نهاد حوزه بحران توجه خود را به پس از وقوع بحران متمرکز کرده‌اند. از سوی دیگر سمت‌وسو دادن سازمان‌های مردم‌نهاد به‌سوی حوزه پیشگیری زمانی امکان‌پذیر است که سازمان‌های متولی حوزه مدیریت بحران سمن‌ها را به رسمیت بشناسند.
عضو هیأت‌علمی پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله تأکید کرد: شیوه تعامل سازمان‌های مردم‌نهاد و سازمان‌های متولی حوزه مدیریت بحران باید به صورتی باشد که نه سمن‌ها وظایف سازمان‌های متولی را بر عهده بگیرند و نه سازمان‌های متولی سمن‌ها را تحت لوای مدیریتی خود قرار دهند.
وی بابیان اینکه تعامل سازمان‌های مردم‌نهاد و سازمان‌های متولی حوزه مدیریت بحران باید دارای یک خط مشخص و تعریف‌شده باشد، اظهار کرد: این تعریف هم شامل مواقع عادی و هم شامل مواقع بحران است و تنها درصورتی‌که سمن‌ها به رسمیت شناخته شود، مشارکت آن‌ها قابل‌مشاهده است زیرا این سازمان‌ها برای اثربخش بودن باید به رسمیت شناخته شود و شاید فقدان این موضوع باعث شده فعالیت سمن‌های حوزه بحران قابل‌مشاهده نباشد.
زارع با اشاره به اینکه سازمان‌های مردم‌نهاد دارای سطوح متفاوت هستند، گفت: برخی از این سازمان‌ها در هسته مرکزی خود افراد کارکشته و دارای تجربه‌ای رادارند و برخی دیگر گروه‌های خیریه با اهداف مثبت هستند که هنگام وقوع بحران‌ها و حوادث به جمع‌آوری کمک‌ها و ساماندهی آن‌ها می‌پردازند.
وی افزود: بدون شک درصورتی‌که سازمان‌های مردم‌نهاد دارای افراد صاحب ایده و مهارت باشد، سازمان‌های متولی حوزه بحران باید مدارای اجتماعی خود را برای پذیرش نقدها افزایش دهند.
عضو هیأت‌علمی پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله با ابراز خرسندی نسبت به اینکه در کشور ما در حوزه سازمان‌های مردم‌نهاد حوزه محیط‌زیست تا حدودی مدارای اجتماعی وجود داشته است، خاطرنشان کرد: اما در خصوص حوزه بحران حوادث و سوانح باوجوداینکه تلاش‌هایی انجام‌شده اما متناسب با شرایط کشور نیاز به فعالیت‌های بیشتر است. بدون شک سازمان‌های مردم‌نهاد حوزه بحران با افزایش تعامل متقابل و مدارای اجتماعی می‌توانند هم در حین وقوع حوادث نقش خوبی نقش ایفا کند و هم در حوزه پیشگیری در کنار سازمان‌های متولی حوزه بحران باشد.
انتهای پیام/
