به گزارش یکتاپرس تازه از خستگی کار و درگیری روزمره فارغ میشود و به خانه میرسد؛ قرار است چند ساعتی در کنار خانواده آرامش بگیرد؛ پنجره را باز میکند تا هوای خانه عوض شود، بوق ممتد ماشینها، صدای دیوانه کننده موتورسیکلتها و اگزوزهایی که انگار برای رفتن روی اعصاب مردم دستکاری شدهاند، مثل پتک بر سرش فرود میآید. «پنجره اتاق نشیمن و اتاق خواب ما رو به بزرگراه است. تقریبا هیچ ساعتی از شبانه روز آرامش نداریم اما معمولا صبحها و در ساعات اوج ترافیک، سرو صدا سرسامآور میشود. حتی در ساعتهای پایانی شب هم به خاطر صدای عبور و مرور ماشینها و موتورسیکلتها، آسایش نداریم؛ جرأت نمیکنیم که پنجره را باز کنیم؛ آلوگی هوا و گرد و خاک را هم به آن اضافه کنید؛ واقعا قابل تحمل نیست.» اینها را خانم جوانی میگوید که در حاشیه بزرگراه نواب سکونت دارد.
جرات نداریم پنجره باز کنیم
او که خودش را «دلیری» معرفی می کند، ادامه میدهد: « ۸ سال پیش این خانه را با قسط و وام و هزار گرفتاری خریدیم. همان زمان مشاور املاک به ما گفت عایق بندی بزرگراه به زودی انجام شود اما هشت سال گذشته و هنوز هم خبری نیست.
یکی از ساکنان قدیمی که طبقه بالای ما خانه دارد، همان وقت مشکلات زندگی در حاشیه بزرگراه را به ما گوشزد کرد اما فکر نمیکردیم سر و صدا اینقدر کلافه کننده باشد. یک ماه هم نشد که متوجه شدیم صدا چه تاثیری بر اعصاب و رون ما دارد. با اینکه اینجا تقریباً همه پنجره دوجداره دارند اما باز هم سر و صدا آزار دهنده است. مدتهاست روزها جرات باز کردن پنجره را نداریم. حتی شبها هم از صدای بوق ماشینها و رفت و آمد خودروها آرامش نداریم.
از پارسال خانه را برای فروش گذاشتهایم اما مشتری زیادی ندارد ؛ عده کمی هم که میآیند، خانه را زیر قیمت میخواهند. با این قیمتها قید فروش را زدهایم اما زندگی در اینجا واقعا سرسام آوراست. تنها دلمان را به عایق بندی مسیر بزرگراه خوش کردهایم که سالهاست وعده اش را میدهند.
میگویند بخش عمدهای از سر و صدای رفت و آمد ماشینها و موتور سیکلتها کم میشود. امیدواریم هر چه زودتر این کار انجام شود.»
رفت و آمد روی اعصاب مردم | پرسر و صداترین محلههای تهران کدام است؟
همسرم با قرص آرام بخش میخوابد
محسن قدیری خانهاش درست در حاشیه اتوبان صدر است. مسیری که در سالهای اخیر در برنامه عایق بندی بخشی از این بزرگراه قرار داشت و قسمتی از آن به پنلهای جاذب صوت مجهز شد. او درباره تاثیر این دیوارهها بر کاهش سر و صدای اتوبان میگوید: «اوایل که این پنلهای عایق را ساختند بخشی از سر و صدا به شکل محسوسی کمتر شد اما از وقتی که قسمتهایی از آن را دزدیدند، باز هم سرو صدا آزار دهنده شده است.»
او ادامه میدهد: «دو سال پیش همراه تعدادی از همسایهها نامهای را برای شهرداری منطقه نوشتیم تا به این مشکل رسیدگی شود اما جواب درستی نگرفتیم. آنطور که عنوان میکنند هزینه ساخت این پنلها بالاست و شهرداری از پس مخارج تعمیر و یا ساخت مجدد آن بر نمیآید. ما ساکنان چه گناهی کردهایم که خانه هایمان در کنار بزرگراهها قرار گرفته است.»