به گزارش یکتاپرس در اجتماعی که فردیت افراد شکل نگرفته اشخاص از نظر روانی همه درهم گره خورده و وابسته به دیگرانند. در چنین جمع توده واری احساسات و افکار و واکنش ها و سرنوشت اشخاص همه وابسته به یکدیگر و منبعث از مفاهیم مبهمی مانند « نظر جمع» یا رسم و رسوم و سنتهاست؛ اشخاص نه تنها تشویق نمی شوند که از خویش نظری داشته باشند بلکه اغلب تنها آنگاه تائید میشوند که بنظر جمع اقتدا کنند و هم رنگ جماعت باشند.
در چنین جوامعی حتی در مواردی کاملا فردی و شخصی( مانند انتخاب رشته دانشگاهی یا همسر و محل زندگی ) هم تصمیمات به صلاح دید خانواده یا دستور بزرگان گرفته می شود. در چنین جمعی اشخاص از نظر حس و اندیشه میتوانند کاملا وابسته به یکدیگر باقی بمانند و نسل به نسل خوشبختی و استقلال خویش را به بهای جلب محبّت و خشنودی اطرافیان فدا کنند. در چنین شرایطی است که نقش احساسات و عواطف در تعاملات جمعی بسیار برجسته تر از نقش عقلانیت و اندیشه می شود.
با حضور بیشتر اشخاص جامعه در فضای مجازی متأسفانه شاهد فردگرایی و خودگرایی بیشتر در آنها هستیم اشخاص بیشتر مشغول این فضاهای مجازی میشوند و از اتفاقات اطراف خود بی خبر هستند این تکنولوژی مثل شمشیر دولبه عمل می کند و علاوه بر فایده هایی که دارد میتواند مضرات زیادی برای اشخاص جامعه در بر داشته باشد.
البته بین فردگرایی و خودگرایی( egoism) که خودخواهی یا خودپرستی هم گفته می شود، تفاوت است. خودگرایی اخلاقی که امیزه ای از خودگرایی روانی و خودگرایی عقلانی است و دربرابر نوع‌دوستی ( از گونه بنی آدم اعضای یک پیکرند…) قرار می گیرند و بر این باور است که کشش انسانی طبق نفع شخصی است؛ مستقل از اینکه کنش شخص بر منافع و رفاه دیگران اثر مثبت، منفی و یا خنثی داشته باشد.
فردگرایی
فردگرایی ولی با هدف و انگیزه دفاع از منافع اشخاص دربرابر ساختارهای جمعی، اعم از نهادهای قدرت و یا گروه‌های اجتماعی است. با نگاه فردگرایانه، منافع شخص نباید قربانی جمع و جامعه شود.
برای نزدیکتر شدن به منظور اصلی این یادداشت، به تمایز معنایی دیگری بین فردگرایی و فردیت یا فردشدگی باید اشاره کنیم. فردیت به مجموعه ویژگی ها و مشخصه هایی که یک شخص یا چیزی را از افراد دیگر متمایز می سازد، اطلاق می شود. همان شخصیت یا هویت که معرف انسان و جداشدگی او از افراد دیگر است، ریشه واژه individualism فعل divide به معنای تقسیم، تفکیک، سوا و مجزا یا جدا کردن و جدا شدن است.
ویژگی های شخصیتی فردگرایان
علائق و نیازها و اهداف فردی ترجیح داده میشوند .
ارزش ها و هنجارها، مبنای فردی دارند.( خودانگاشت هستند)
کسب لذت فردی، در اولویت است.
باورهای شخصی، متمایزکننده فرد از گروه است.
استقلال و هویت فردی اهمیت دارند.
راهبردهای مستقیم و مواجه رو در رو ترجیح داده میشوند .
رابطه بین اعضاء متکی به اشخاص است. رابطه اعضاء با فاصله زیاد صورت می گیرد.
ارتباطات اجتماعی در بین اعضاء داوطلبانه بوده و اندازه گروه ها کوچکتر است.
ورود و خروج به گروه به راحتی صورت می گیرد .
دوستی ها رنگ کمتری داشته، رفاقت ها و وفاداری به گروه و فرد دیگر کم تر است.
ویژگی های شخصیتی فردگرایان
فردگرایی غالبا در جوامع پیچیده، باز، صنعتی و ثروتمند دیده می شود. همینطور فردگرایی غالبا در کشورهایی که چند نظام هنجاری در آن ها وجود دارد ( کشورهای چندفرهنگی) به چشم می خورد. در عین حال این ویژگی فرهنگی در بین طبقات بالا و متخصصین هر جامعه و در بین افرادی که زیادتر تحت‌تأثیر رسانه های ارتباط جمعی آمریکایی قرار دارند، شیوع بیشتری دارد. نهایتا هرچه اشخاص یک جامعه از اینترنت بیشتر استفاده کنند، رابطه آن ها با اعضای خانواده و اطرافیان کم تر شده و این فرآیند نهایتا به فردگرایی بیشتر می انجامد.
