انتظارات غیرواقعی آمریکاییان از واکسن کرونا

به گزارش گروه بین الملل یکتا پرس، به نظر می رسد که بسیاری از آمریکاییان خوشبینی محتاطانه ای نسبت به نقشی دارند که واکسن ها می توانند در خاتمه دادن به همه گیری کرونا داشته باشند. اما بر اساس تحقیقی که اخیرا انجام شده 29 تا 37 درصد آمریکاییان قصد دارند از زدن واکسن کووید19 خودداری کنند.

بر اساس برخی از برآوردهای همه گیری شناسانه، برای متوقف شدن گسترش ویروس تا سه چهارم آمریکاییان - یا از طریق ابتلا و بهبودی از بیماری یا تزریق واکسن- باید در برابر کووید19 مصون شوند.من به عنوان محققی که در زمینه تردید نسبت به واکیسناسیون کار می کنم، به دنبال پاسخ این سئوال هستم که انتظارات آمریکاییان از واکسن چگونه می تواند بر تمایل آنها برای واکسینه شدن تاثیر بگذارد. آمریکاییان چه ویژگی هایی را از یک واکسن کووید 19 انتظار دارند و آیا اگر بتوانند یک یا چند جنبه از کارکرد واکسنی را که شانس دریافت آن را دارند به چالش بکشند، احتمال واکسن زدن آنها کمتر می شود؟

در یک مطالعه جدیدی که انجام داده ام دریافته ام که واکسنی که آمریکاییان بیشتر از بقیه آن را ترجیح می دهند، ممکن است در زمره انتخاب هایی که ما عملا در اختیار داریم قرار نداشته نباشد. آمریکاییان بیشتر از همه احتمال دارد زمانی به واکسینه کردن خود فکر کنند که آن واکسن در آمریکا ساخته شده باشد، در یک دوز به کار رود، بیشتر از 90 درصد کارآیی داشته باشد، احتمال تجربه کردن اثرات جانبی خفیف در آن کمتر از 1 در 100 نفر باشد و برای ساخت و تولید آن بیشتر از یک سال زمان صرف شده باشد.

اما حتی تحت این شرایط ایده آل، احتمال اینکه میانگین پاسخگویان در این مطالعه واکسن زدن را انتخاب کنند، تنها 68 درصد است. این نتایج نشان می دهد که خیلی از آمریکاییان ممکن است از واکسیناسیون خودداری کنند، حتی زمانی که یک واکسن انتظارات آنها را برآورده می سازد.

چرا عده ای از آمریکاییان قصد دارند از دریافت واکسن کووید19 خودداری کنند؟
از زمانی که واکسن های فایزر و مدرنا اجازه استفاده اضطراری را دریافت کرده اند، کارکنان درمانی خط مقدم و سایر گروه های آسیب پذیر شروع به دریافت واکسن کرده اند.
اما افکارسنجی های انجام شده از وجود تردیدهای مهمی نسبت به واکسیناسیون کووید19 در مردم خبر می دهند. هرچند تعداد کسانی که قصد واکسینه شدن دارند بعد از کاهش شدید در تابستان گذشته، در هفته های اخیر بیشتر شده، اما برخی از برآوردهای جدید نشان می دهند که بیشتر از یک سوم آمریکاییان قصد دارند واکسیناسیون را تحریم کنند. این درصد بالای امتناع از دریافت واکسن می تواند توانایی ما برای رسیدن به ایمنی جمعی را به مخاطره بیندازد و در نتیجه این همه گیری بیشتر به درازا بکشد.
از این رو بسیاری از پژوهشگران سعی کرده اند دریابند که چرا برخی از آمریکاییان بیشتر احتمال دارد از دریافت واکسن خودداری کنند تا دیگران. هم تحقیقات آکادمیک و هم افکار سنجی ها نشان داده اند که زنان در مقایسه با مردان و آمریکاییان سیاهپوست در مقایسه با آمریکاییان سفیدپوست خیلی بیشتر احتمال دارد که از دریافت واکسن خودداری کنند.
امتناع از دریافت واکسن از نظر سیاسی نیز مجادله برانگیز است. گرایش به خودداری از واکسیناسیون  بازتابی است از  مخالفت ها با شیوه سخن گفتن سیاستمداران در مورد مسائل مربوط به واکسن. با این حال مطالعات کمتری در این باره انجام شده که آیا  مشخصات خود واکسن ها نیز احتمال دارد بر نیت افراد برای واکسیناسیون اثرگذار باشد یا نه.

آیا آمریکاییان برخی واکسن های کووید19 را بر بقیه ترجیح می دهند؟
مطالعه جدید من که بر اساس یک پیمایش آنلاین معرف از بزرگسالان آمریکایی انجام شده، پاسخی هایی را برای این پرسش در اختیار می گذارد. من در این مطالعه از 990 آمریکاییان بزرگسال خواستم تا با امتیاز دهی در یک مقیاس صفر تا 10 بگویند چقدر احتمال دارد که آنها واکسیناسیون را به خاطر خود واکسن ها - با آمیزه ای از  مشخصاتی که به طور تصادفی انتخاب شده بودند- انجام دهند
پاسخگویان به قصد خود برای واکسیناسیون با واکسن هایی فرضی، بر اساس کشور مبادا آنها (آمریکا، انگلیس، چین یا روسیه) کارآمدی (50، 70 یا 90 درصد کارآیی در پیشگیری از سرایت) مقدار دوز الزامی (یک دوز در برابر دو دوز) نوع آنتی ژن ( ام آر ان ای در برابر ویروس تضعیف شده)؛ میزان زمانی که برای ساخت آن صرف شده (9، 12 یا 15 ماه)؛ و احتمال تجربه کردن برخی اثرات جانبی خفیف نظیر سوزش در محل تزریق، لرز یا تب (1 در 100 نفر، 1 در 10 نفر یا 1 در 2 نفر) امتیاز دادند.
در این روند که به آن «طرح تجربی پیوسته» می گویند، از پاسخگویان خواسته شد تا شش واکسن فرضی را با ترکیب های مختلفی از مشخصه هایی که به طور تصادفی انتخاب شده بودند مقایسه کنند. من تاثیر هر یک از این ویژگی های بر قصد آنها برای واکسیناسیون را با استفاده از تکنیک های آماری برآورد کردم که به ما اجازه می داد تاثیر تمام مشخصات دیگر را کنترل کنیم.

ناهمخوانی بین انتظارات و واقعیت
نتایج به دست آمده هم نکات دلگرم کننده و هم دلسرد کننده ای را برای دریافت واکسن کووید19 نشان می دهند. بر اساس این یافته ها دلگرم کننده است که نوع آنتی ژن به کار رفته در تولید یک واکسن کووید19 ، بر قصد آمریکاییان برای واکسینه کردن خود تاثیری کاهشی یا افزایشی ندارد.
بعلاوه فقط عده اندکی از پاسخگویان واکسن هایی را ترجیح دادند که  طی زمانی بیشتر از یک سال تولید شده بودند. واکسن هایی که تنها در یک دوز تزریق می شوند نیز تعداد کسانی را که قصد واکسیناسیون دارند یا ندارند، تنها حدود 2 درصد افزایش می دهد. این نیز خبر خوبی است، چرا که هر دو واکسن فایزر و مدرنا باید در دو دوز تزریق شوند. آنها همچنین مجوز استفاده اضطراری را در کمتر از یک سال تقویمی دریافت کرده اند.
اما خبر کمتر دلگرم کننده این است که اگر واکسن های فرضی در خارج از آمریکا تهیه شده باشند، تعداد آمریکاییانی که از قصد خود برای واکسیناسیون خبر می دهند بسیار کمتر می شود. یعنی تعداد کسانی که قصد واکسینه کردن خود را دارند، برای واکسنی که در چین تولید شده تا 21 درصد، برای واکسنی که در روسیه تولید شده 18 درصد و برای واکسنی که در انگلیس تولید شده اند 6 درصد کاهش پیدا می کند. این مسئله به طور بالقوه مشکل آفرین است، چرا که برخی از واکسن های پیشتازی که نامزد به کارگیری در آمریکا شده اند نظیر واکسن آسترا زنکا در خارج از آمریکا تولید می شوند.
همچنین پاسخگویان خواهان ریسک اندکی در تجربه کردن اثرات جانبی خفیف هستند. آنها گفته اند واکسن هایی را ترجیح می دهند که احتمال تجربه اثرات جانبی از قبیل تب و لرز در آنها کمتر از 1 نفر در هر 100 نفر باشد تا واکسن هایی که 1 نفر از هر 2 نفر چنین عوارضی را تجربه می کنند. این نیز می تواند مشکل آفرین باشد. چون بیشتر از نیمی از دریافت کنندگان آزمایش های بالینی واکسن فایزر بعد از واکسینه شدن سطحی از بی حالی و بیشتر از یک سوم  لرز را  تجربه کرده اند.
سرانجام اینکه آمریکاییان واکسن هایی را که کارآمدی آنها دست کم 90 درصد باشد به واکسن هایی که میزان کارآمدی آنها 70 درصد (با حدود 5 درصد افزایش در قصد افراد برای واکسینه شدن) یا 50 درصد (یعنی کاهشی 11 درصدی در این تعداد) باشد ترجیح می دهند. هر دو واکسن فایزر و مدرنا نشان داده اند که در مرحله آخر آزمایش های بالینی بیشتر از 90 درصد کارآیی داشته اند. با این حال این انتظارات ممکن است با کارآمدی برخی از واکسن ها در تضاد باشد، مثل آسترا زنکا که ممکن است به 70 درصد کارآمدی نزدیک شود.
من بیش از همه از دریافتن این مسئله نگران شدم که حتی وقتی یک واکسن انتظارات آمریکاییان را برآورده می کند، این احتمال که میانگین پاسخگویان این مطالعه واکسیناسیون را انتخاب کنند فقط 68 درصد است. این یعنی وجود جمعیت زیادی از خودداری کنندگان دریافت واکسن که می تواند رسیدن به ایمنی جمعی را به خطر بیندازد، حتی تحت شرایط ایده آل نیز ممکن است در واقعیت این عده بیشتر هم باشند.

چرا این انتظارات اهمیت دارد
ارتباط بین مشخصات واکسن مورد انتظار آمریکاییان  و  واکسن هایی که ما شانس دریافت آنها را داریم، می تواند در تعیین اینکه چه تعداد از آمریکاییان آماده واکسینه کردن خود هستند اهمیت داشته باشد.
در نتیجه من باور دارم که این تحقیق نشان می دهد که احتمال دارد مطالبه مردمی برای واکسن های متفاوتی که تاییده فدرال را دریافت می کنند فرق داشته باشد. این یعنی کارشناسان حوزه سلامت به طرحی نیاز دارند تا با عرضه برخی واکسن ها در مقابل واکسن های دیگر، احتمال تصمیم آمریکاییان به واکسیناسیون را افزایش دهند. افکار سنجی کنندگان نیز باید قصد  مردم برای واکسیناسیون با هر واکسن خاص را بعلاوه مشخصه های کلی تر واکسیناسیون اندازه گیری کنند.
سخن آخر اینکه به نظر من این نتایج چالش مهمی را پیش روی مسئولان حوزه سلامت قرار می دهد. واکسن هایی که تاییده فدرال دریافت می کنند بیشتر احتمال دارد دربردارنده آمیزه ای از مشخصاتی باشند که مورد اقبال یا عدم اقبال آمریکاییان قرار بگیرند. هر چند این اهمیت دارد که  مسولان عرصه سلامت  نسبت به مشخصاتی که برخی ممکن است آنها را نامطلوب بدانند با صراحت سخن بگویند و بیشتر روی مشخصاتی تاکید کنند که از نظر آمریکاییان مطلوب هستند و می تواند آنها را به واکسیناسیون تشویق کند.

انتهای پیام/