8 فرد مشهور که به مواد مخدر اعتیاد داشتند!

به گزارش یکتاپرس در ابتدا به کوکائین پزشکی علاقه مند شد. فروید اولین بار در سال 1884 کوکائین مصرف کرد، و به شدّت تحت تاثیر واکنش حاصل شده از آن قرار گرفت. استفاده از این ماده شفابخش او را از افسردگی نجات داد و اعتماد به نفس را به او هدیه کرد.
در همان سال یک محقق جوان، مقاله ای را با عنوان درباره کوکا نوشت. و به شدّت توصیه نمود تا از کوکائین به عنوان یک بی حسی موضعی استفاده شود؛ علاه بر این، کوکائین درمان کننده ای برای آسم، اختلالات گوارشی، افسردگی، و اختلالات اعصاب و روان محسوب می‌شود.

پدر آینده روانکاوی، به چاپ یک سری مقالات درباره خواص کوکائین پرداخت و با ذکر جزئیات تمام احساساتی را که پس از مصرف این ماده مخدر به انسان دست می‌دهد، شرح داد. با این وجود، مطالعات اخیر در این رابطه، به اندازه پیش جالب نیست. این نتایج تعجب آور نیست، زیرا یکی از دوستان نزدیک فروید، ارنست وان فلایاش، بر اثر سوء استفاده در مصرف کوکائین جان خود را از دست داد.

فروید با اعتقاد به این باور که کوکائین سبب می‌شود تا وابستگی به مورفین از بین رود، تلاش نمود تا دوست خود را درمان نماید. و تا حدّ امکان او را به مورفین معتاد نمود. اما اتفاقی غیر منتظره رخ داد: وابستگی به مورفین، جایگزین وابستگی به کوکائین شد، و پس از مصرف بیش از حدّ، بیمار جان خود را از دست داد.
حال اجازه دهید به خود زیگموند فروید باز گردیم. دانشمندان صادقانه به خواص "شفابخش" پودری سفید رنگ اعتقاد دارند، که ظاهرا به او کمک کرده تا از تمام ترس ها و پیچیدگی های درونی اش، نجات یابد. و در نتیجه به این پودر اعتیاد پیدا کرد. فروید توانست بر هوس های زیلوی (zelyu) خود غلبه نماید، امّا زمان و تلاش زیادی را صرف آن نمود.

بیشتر بدانید : پنج بازیگر معروف هالیوود که اعتیاد را شکست دادند!

اعتیاد,مواد مخدر,الکل,اعتیاد به مواد, زیگموند فروید,کوکائین
زیگموند فروید

اندی وارهول- اوبترول
اوبترول، ماده مخدر بسیار شایعی است و امروزه بیشتر با نام آدیرآل شناخته می‌شود، و تنها با نسخه پزشک قابل دریافت است. هر دو دارو برای تحریک توجه و افزایش بهره وری مورد استفاده قرار می‌گیرند، که برای افراد مشهور بسیار ضروری می‌باشد. اندی وارهول، چهره مکتبی در جنبش هنر پاپ، قرس های اوبترول را به مانند قرص های نعنایی، می‌بلعید. امّا این دارو دارای عوارض جانبی چون تشنج، افسردگی روانی، و مشکلات قلبی نیز می‌باشد. امّا این عوارض به صورت تصادفی رخ نمی‌دهد. اوبترول- قرصی با قدرت فعّال سازی بالا- به سرعت واکنش ایجاد کرده و سپس متوقّف می‌شود (برخلاف آدیرآل که واکنشی مداوم و طولانی مدّت دارد). و بدین ترتیب، همیشه در "وضعیت خوبی" قرار دارد؛ آیا باید کاری انجام شود؟ درست است؛ یک قرص و دوباره یک قرص دیگر.

اعتیاد,مواد مخدر,الکل,اعتیاد به مواد,اوبترول,اندی وارهول
اندی وارهول

مایلز دیویس- هروئین
مایلز دیویس، "شاهزاده سیاه پوست موسیقی جاز"، موسیقیدانی بزرگ، آهنگساز، و شیپورزنی قهّار قرن بیستم بود، و با مشکلات فراوانی در سوء استفاده از مواد مخدر مواجه شده است. در دوران فعالیّت های حرفه ای و خلاقانه اش، مایلز دوره هایی را می‌گذراند که کاملا از کارش جدا بود. و مواد مخدر را عامل آن می‌دانست.

بنابراین، در اوایل دهه 1950 میلادی، این موسیقیدان به هروئین معتاد شد و تنها چهار سال بعد توانست از وابستگی به این ماده مخدر نجات یابد؛ این امر تا حد زیادی به دلیل نفوذ بوکسور افسانه ای شوگر رای رابینسون بر روی او بود؛ پس از مدّتی، او توانست باز هم فعالیت خود را آغاز کند.

اعتیاد,مواد مخدر,الکل,اعتیاد به مواد,مایلز دیویس,هروئین
مایلز دیویس

بالزاک- کافئین
بسیاری از افراد در جهان تا حدّی به کافئین اعتیاد دارند، و اگر هر روز صبح یک فنجان قهوه یا یک قوطی کوکا ننوشند، تا شب از سردرد رنج خواهند برد. امّا این امر اصلا قابل قیاس با اعتیاد نویسنده بزرگ فرانسوی، بالزاک، به کافئین نیست. بالزاک نویسنده پُرکاری بود که هر روز ساعت های زیادی را کار می‌کرد. برای حفظ تناسب اندام، بالزاک بسیار قهوه می‌نوشید، و رویاپردازی را نادیده می‌انگاشت. او باور شد که این نوشیدنی طعم دار، افکار زیادی را به مغز او وارد می‌کند. اعتقاد بر این است که قهوه، علّت ایجاد بیماری های قلبی می‌باشد. و سبب شد تا این نویسنده در سن 50 سالگی جان خود را از دست دهد.

در زمان ما، چنین اشتیاق فراوانی برای نوشیدن قهوه، نوعی سوء مصرف مواد محسوب می‌شود. مصرف بیش از حدّ کافئین، موجب بیماری های فراوانی می‌شود: بیماری های قلبی- عروقی، سیستم اعصاب و روان، سردرد، اختلالات خواب، عصبی شدن، و تحریک پذیری. خلق و خوی فرد نسبت به دیگران دچار بدبینی می‌شود. پس آیا بهتر نیست برخی از عادات را مورد بازنگری قرار دهیم؟

اعتیاد,مواد مخدر,الکل,اعتیاد به مواد,بالزاک,کافئین
بالزاک

لوئیس کارول- تریاک
در زمان کارول، تریاک، مخلوط افیون نامیده می‌شد. و بسیاری از مردم، حتّی برای کاهش دردهای کوچک، از جمله سردرد، از آن استفاده می‌کردند. تعجب آور نیست، که بین آنها رابطه ای وجود داشته باشد. این سرنوشت نویسنده انگلیسی چارلز داگسون بود که با نام لوئیس کارول در جهان شناخته می‌شود. او نتوانست از این سرنوشت فرار کند.

او از میگرن بسیار شدید رنج می‌برد. بنابراین، بسیاری اعتقاد دارند که کارول در آن زمان برای تسکین درد میگرن خود، از مخلوط این افیون استفاده می‌کرده است. علاوه بر این، این نویسنده از دوران کودکی از لکنت زبان رنج می‌برد که به شدّت موجب نگرانی او شده است. این ماده مخدر به کارول کمک کرد تا با پیچیدگی های روانی خود مقابله نماید، او را آرام می‌کرد، و همچنین به او اعتماد به نفس می‌داد. دلیل واقعی آن هر چه باشد، از یک موضوع اطمینان داریم: کارول تحت تاثیر مواد مخدر قرار داشت. تنها نیاز است تا کتاب "آلیس در سرزمین عجایب" او را بخوانیم.

اعتیاد,مواد مخدر,الکل,اعتیاد به مواد,تریاک,لوئیس کارول
لوئیس کارول

ادیت پیاف- همه چیز
مشهور است که در سال 1951، بزرگ ترین خواننده، بتی بزرگ در تمام فرانسه، تصادف رانندگی شدیدی را پشت سر گذاشت که سبب شد تا بازوی او و دو تا از دنده هایش بشکند.

برای تسکین دردهایش، او به مورفین اعتیاد شدیدی پیدا کرد و سبب شد تا هر روز قرص مصرف نماید. مدّت کوتاهی قبل از تصادف، در یک حادثه هوایی، نامزد او جان خود را از دست داد. پس از آن ادیت پیاف دچار افسردگی شد و سعی کرد تا با پناه بردن به الکل، از واقعیت فرار نماید. با کمک دوستی، از خودکشی نجات یافت.
این درمان به نتیجه مورد انتظار منجر نشد. این خواننده نتوانست از افسردگی و اعتیاد به الکل نجات یابد. امّا با وجود تمام اینها، او به صحبت کردن ادامه داد. اگرچه از سرطان رنج می‌برد و به دلیل گسترش سرطان به گردنش، به خوبی نمی‌تواند نفس بکشد، امّا اشتیاق برای خواندن بر روی صحنه، به او قدرت می‌دهد.

اعتیاد,مواد مخدر,الکل,اعتیاد به مواد,ادیت پیاف
ادیت پیاف

ترومن کاپوتی- انواع مواد مخدر
ترومن کاپوتی توانست تا با نویسندگی به شهرت جهانی دست یابد. این امر ابتدا او را پیروز کرده و سپس نابود کرد. زندگی لوکس و گیج کننده، و هم زمان استرس و عجول بودن سبب شد تا ترومن به طرز وحشتناکی به الکل اعتیاد پیدا کند.

حتّی اگر دلیل خاصی نیز وجود نداشت، امّا او همواره به دنبال آن بود. اگر فردی شیشه مشروب را از او می‌گرفت، به شدّت عصبانی می‌شد. با گذشت سال ها، او به مواد مخدر دیگر نیز اعتیاد پیدا کرد. پس از مرگ کاپوتی در خون او، رگه هایی از مواد زیر پیدا شد: انواع باربیتورات، والیوم، داروهای ضد صرع و ضد درد.

اعتیاد,مواد مخدر,الکل,اعتیاد به مواد,ترومن کاپوتی
ترومن کاپوتی

هامپفری داوی- نیتروژن مونوکسید
شیمیدان و مخترع بزرگ انگلیسی، هامپفری داوی، که کشف های بزرگی را در علم شیمی‌ انجام داده است، هنگامی‌ که جوان بود، تصمیم گرفت تا ثابت کند که نیتروژن مونوکسید، سمی‌ خطرناک نیست (آن طور که پزشکان آمریکایی در آن زمان تصور می‌کردند). برای اثبات فرضیه خود، داوی خود را در معرض این سم قرار داد. هنگامی‌که او این گاز را در آزمایشگاه تولید کرد، شروع به استنشاق آن نمود.

این کاری عجیب و خارق العاده بود. این گاز حالتی مست کننده و شاد به او داد و سبب شد تا او هر روز، وابسته تر به آن شود.در نتیجه، نه تنها سبب شد که او این گاز را سمی‌ن داند، بلکه سبب شد او دچار توهمات شاد و خنده دار شود. او بسیار تحت تاثیر این "گاز خنده آور" قرار گرفت (نامی‌که داوی بعدها به گاز نیتروژن مونوکسید داد). او تمامی‌ احساسات خود را تحت تاثیر نیتروژن مونوکسید، بالعکس توصیف کرده و شرح داد.

یک بار، زمانی که یک دانشمند 5 دوز از این گاز را استنشاق نمود، سریعا هوشیاری خود را از دست داده و برای سه ساغت در همین حالت باقی ماند. هرچند او می‌توانست آزمایشات خود را انجام دهد، امّا همین گاز او را شدیدا بیمار کرده و مرگ او را در سن 50 سالگی رقم زد. اگرچه او اظهار می‌دارد که فعالیت هایش به طور انحصاری برای گسترش علم بوده است، امّا وابستگی او به انجام آزمایش با این گاز، تا میزان زیادی به خاطر سرخوشی بوده است که از استنشاق "گاز خنده آور" نصیب او می‌شد.