به گزارش یکتاپرس در سال ۱۹۰۹ دو گروه مجزا از سیاحتگرانِ حیاتوحشِ آفریقا با چند روز فاصله با کشتی وارد مومباسا در کنیا شدند. یک گروه بسیار بزرگ بود و در رأس آن رئیسجمهور ماجراجوی آمریکا، تدی روزولت، قرار داشت و گروه دیگر فقط شامل دو مرد بود که هدایت آن را یک عکاس جوان به نام چری کییِرتِن برعهده داشت که اهل یورکشایر بود و علاقه زیادی به عکاسی از پرندگان داشت.
رئیسجمهور دست به هفت تیرِ آمریکایی و پسرش طی چند ماهی که در این سیاحت به سر میبردند، ۱۷ شیر، ۱۱ فیل، ۲۰ کرگدن، ۹ زرافه، ۱۹ گورخر و بیش از ۴۰۰ اسبآبی، کفتار و سایر حیوانات بزرگ را در کنار هزاران پرنده و حیوان کوچک تر کشتند و شکار کردند.
گاوی که کی یرتن و برادرش در آن مخفی میشدند تا عکس بگیرند
گاوی که کی یرتن و برادرش در آن مخفی میشدند تا عکس بگیرند
درعوض، ، نخستین مرد در جهان که با دوربین و نه با تفنگ شکار میکرد، فقط یک حیوان را، آن هم در دفاع از خود، از بین برد.
دو مرد از دو دنیای اجتماعی متفاوت آمده بودند و دیدگاههای کاملاً متفاوتی درباره اهمیت حیات وحش داشتند. روزولت قتل عام حیوانات را با گفتنِ اینکه در راه پیشرفت علم و آموزش میکشد، توجیه میکرد و در این سو، کی یرتِن مخالفِ شکار حیوانات برای «تأمین غذا» نبود، اما می گفت به خاطر عشق به حیات وحش از آن عکاسی میکند.
اما وقتی دو مرد در بوته زارهای وحشی کنیا با هم ملاقات کردند، بینشان دوستیِ غیرمنتظره ای شکل گرفت؛ تا حدی که، رئیسجمهور روزولت به کییرتِن اجازه داد در حالی که در کنار یکی از شکارهای غرق در خون نشسته است، از او عکسی منحصربه فرد ثبت کند.
عکسی که کییرتِن از روزولت ثبت کرد کیفیت خوبی نداشت، با این حال درآمدی که از آن به دست آورد، کافی بود که بتواند به همراه برادرش ریچارد در لندن یک استودیوی فیلمسازی تأسیس کند و در این استودیو بود که نخستین مستند حیات وحش در جهان تولید شد.
آثار حاصل از پیشتازیِ کییرتِن در عکاسی از طبیعت اواخر ماه جاری میلادی در یک نمایشگاه کوچک در لندن به نمایش درخواهد آمد و در این نمایشگاه ۳۷ اثر «مفقودشده» او شامل عکاسهایی که از شیر، پلنگ، کرگردن و سایر حیوانات بزرگ ثبت کرده بود وسال گذشته توسط یکی از نوادگان او به نام اوی بلامر، در یک میز تحریر قدیمی، پیدا شد، به نمایش درخواهد آمد.
نواده کییرتِن در کنار این تصاویر یک فیلم ۳۰دقیقهای را نیز پیدا کرده است که کی- یرتِن آن را در آفریقا ثبت کرده و اکنون توسط مؤسسه فیلم بریتانیا نگهداری میشود.
کییرتِن روزولت را «دوست عزیز» خطاب میکرد، اما در عین حال شکارهای روزولت او را «وحشت زده» کرده بود.
او بعدها نوشت: «کوچکترین کاری که در راستای انقراض هر چیز زیبا و جذابی انجام شود، جنایت علیه نسل های آینده است... متأسفانه، این جنایتی است که همگی ما در انجامش همدست هستیم.»
«من به عنوان یک طبیعتگرا، به شکار بیهوده با چنین انزجاری مینگرم... من صدایم را با تمام قدرت علیه تخریب بیهوده و نفرت انگیزی که شکار با هدفِ تفریحِ حیوانات بزرگ ایجاد میکند، بلند میکنم.»
بلامر میگوید، کییرتِن خیلی جلوتر از زمان خودش بود و مانند شخصیت های مدرنی مثل دیوید اتنبورو از طبیعت دفاع میکرد.
او میگوید: «علاقه شدید او به ثبت حیات وحش جهان از طریق عکاسی برای زمان خودش منحصربه فرد بود. او آفریقا را به عنوان زمین بازیِ حیوانات و نه جایی برای شکارچیان ترسیم کرده است.»
کییرتِن و برادرش ریچارد در دهه ۱۸۹۰ یک دوربین جعبهای ارزان قیمت خریداری کردند و نخستین عکس هایی که تاکنون از لانه پرندگان و تخم هایشان در جهان ثبت شده است، مربوط به عکس های آنهاست.
ترفند ها برای نزدیک شدن به سوژه در عکاسی حیات وحش
آنها بعدها دوربین های بزرگِ شیشه صفحه ای کلودیون خریداری کردند، اما این دوربین ها فاقد لنزهای زوم کننده یا شاترهای سرعت بالا بودند و آن ها مجبور بودند که مخفی گاه های عجیب و غریبی برای خودشان بسازند و تا می توانند به سوژه نزدیک شوند.
یکی از راهحلهای آن ها این بود که از یک تاکسیدرمسیت بخواهند یک گاو بزرگ تو خالی برایشان آماده کند. سپس گاو را در داخل دشت کار می گذاشتند و درونش می رفتند و از طریق حفره ای که در سر حیوان وجود داشت، عکاسی می کردند.
سایر راه حل ها شامل این موارد بود: تودهای از کاه و علف متحرک که ریچارد معمولاٌ داخلش پنهان میشد؛ گوسفندی که شکمش را با دوربین پنوماتیک پر کرده بودند؛ صخره های مصنوعی؛ تنه های درخت مصنوعی و ماسک صورت.
این دو برادر به همراه هم خطرات بزرگی را به جان خریدند. آنها از صخره های بلند مشرف به دریا با طناب بالا و پایین رفتند؛ ساعتها در کنار رودخانهها ایستادند؛ شبهایی را تا صبح بیدار ماندند و از بلندترین درختها بالا رفتند تا بتوانند از لانههای پرندگان عکس و فیلم بگیرند.
جان بیوایس که زندگینامه کییرتِن را نوشته است، میگوید: «دنیایی که چری در آن زندگی میکرد، درگیر شکار، کشتن و تاکسیدرمی حیوانات برای نمایش یا جمع کردنِ مجموعه بود.
چری در تمایلش برای عکاسی از حیوانات در محیط طبیعی دستنخورده آنها بسیار منحصربهفرد بود. او بیشتر از آنکه جانورشناس باشد، یک عاشق طبیعت بود و بیشتر از آنکه یک آموزگار باشد، یک جنگجو بود. هدف او تولید فیلم توسط یک دانشمند برای دانشمندان دیگر نبود ... بلکه کار او جایگزینی برای شکارهای بزرگ بود.»
چری کییرتِن بعدها عکاس جنگ شد و در سال ۱۹۴۰ درگذشت.
او نوشته است: «اگر از طریق کتابها، تصاویر و فیلمهای من، مردم بتوانند به دانش وسیعتری درباره خلق حیوانات دست پیدا کنند و درنتیجه همدردی عمیقتری با این مخلوقات داشته باشند، من راضی و خشنود خواهم بود.»
