به گزارش یکتاپرس و به نقل از ساینس الرت، نیویورک در حال فرو رفتن در زمین است و آسمانخراشهایش مقصرند. این یافتههای یک مطالعه جدید است که زمینشناسی زیر شهر نیویورک و دادههای ماهوارهای را مدلسازی کرده که در آن رد فرو رفتن نیویورک در زمین نشان داده میشود.
این نشست تدریجی یا فرو رفتن ناگهانی در زمین زمانی اتفاق میافتد که رسوبات نرم جابهجا شوند، یا بارهای وارده به زمین فشار وارد میکنند و آن را به عمق بیشتری میبرند. دلایل زیادی برای این امر وجود دارد، اما وزن شهرها به ندرت مورد مطالعه قرار میگیرد.
این مطالعه نشان میدهد که نیویورک با سرعت ۱ تا ۲ میلیمتر در سال زیر وزن ساختمانهای مرتفع خود در حال فرو رفتن در دل زمین است. ممکن است چند میلیمتر زیاد به نظر نرسد، اما برخی از بخشهای شهر بسیار سریعتر نشست میکنند که همتراز با سریعترین نرخهای مشاهدهشدهای است که در آن صفحات تکتونیکی با ذوب شدن یخچالهای طبیعی به عقب برمیگردند.
این تغییر شکل میتواند برای شهر کم ارتفاعی که بیش از ۸ میلیون نفر در آن زندگی میکنند دردسر ایجاد کند، بنابراین یافتهها باید تلاشهای بیشتری را برای توسعه استراتژیهای کاهش برای مقابله با خطر فزاینده سیل و بالا آمدن سطح دریا در پی داشته باشند.
تام پارسونز زمین شناس از سازمان زمینشناسی ایالات متحده و همکارانش در دانشگاه رودآیلند مینویسند: «هدف این مقاله افزایش این آگاهی است که هر ساختمان بلندی که در محیطهای ساحلی دریا، رودخانه یا دریاچه ساخته میشود میتواند در خطر سیل آینده نقش داشته باشد.»
از سال ۲۰۲۰، دانشمندان تخمین زدند که تمام چیزهایی که انسان تاکنون ساخته، نزدیک به وزن خشک باقی موجودات زنده روی زمین یا در حال حاضر بیشتر از آن است. وزن ساختمانها و جادهها از مجموع همه درختان و درختچهها بیشتر و پلاستیک دو برابر وزن حیوانات است.
در این مطالعه جدید، پارسونز و همکارانش جرم تجمعی بیش از ۱ میلیون ساختمان در شهر نیویورک را محاسبه کردند که به ۷۶۴،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰ کیلوگرم یا ۱.۶۸ تریلیون پوند رسید. سپس شهر را به شبکهای از مربع های ۱۰۰ در ۱۰۰ متر تقسیم کردند و با در نظر گرفتن کشش گرانش، جرم ساختمان را به فشار رو به پایین تبدیل کردند.
برآورد آنها فقط شامل انبوه ساختمانها و محتویات آنها می شود، نه جادهها، پیادهروها، پلها، راهآهنها و سایر مناطق سنگفرش شده شهر نیویورک. حتی با وجود این محدودیتها، این محاسبات جدید مشاهدات گذشته فرونشست در شهر را با محاسبه زمینشناسی سطحی پیچیده در زیر نیویورک که از رسوبات دریاچهای ماسه، گل و لای و خاک رس و رُخنمونهای سنگ بستر تشکیل شده، اصلاح کرده است.
تیم تحقیقاتی با مقایسه مدلها با دادههای ماهوارهای اندازهگیری ارتفاع سطح زمین، فرونشست زمین در شهر را تخمین زد. آنها هشدار میدهند که افزایش شهرنشینی، از جمله تخلیه و پمپاژ آبهای زیرزمینی، تنها میتواند به مشکل فرونشست نیویورک بیفزاید.
نیویورک در این ماجرا تنها نیست. یک چهارم پایتخت اندونزی، جاکارتا، ممکن است تا سال ۲۰۵۰ زیر آب باشد و بخشهایی از شهر تقریبا ۱۱ سانتیمتر در سال به دلیل استخراج آبهای زیرزمینی غرق شود. بیش از ۳۰ میلیون نفر از ساکنان جاکارتا در حال حاضر به چشمانداز جابهجایی شهر یا کاهش اقدامات اقلیمی، مانند انتخاب اتوبوسهای برقی، فکر میکنند.
خطر سیل برای نیویورک جدی است. بخش اعظم منهتن منهتن تنها ۱ تا ۲ متر بالاتر از سطح فعلی دریا قرار دارد. همچنین طوفانهای سال ۲۰۱۲ (ساندی) و ۲۰۲۱ (ایدا) نشان دادند که شهر با چه سرعتی میتواند زیر آب برود.
