به گزارش یکتاپرس ری بارها تغییر نام داده و در طول حیات چند سلسله جور پایتخت بودن را هم به یدک کشیده است. همین پیشینه است که امروز مرزهای این شهر را میزبان بیش از ۲۰۰ اثر تاریخی کرده است. ابنیه‌ای که از فرط تنهایی و رها شدگی ناشناخته مانده‌اند، کسی نه یادی از آن ها می‌کند و نه نگهداری پیگیرانه‌ای. بدون شک میان این بافت تاریخی که قدمت برخی از آن‌ها به دوره مادها بر می‌گردد قلعه گبری تنهاترین آنهاست. اثر تاریخی که پیش از دوره ساسانیان با خشت و گل ساخته شده و این روزها کاربری انبار دارد. گبر به معنی پیروان دین زرتشت است. این طور که از برگ‌های تاریخ ایران باستان بر می‌آید، ساخت قلعه‌های مستحکم دفاعی از زمان مادها مرسوم شده است. مادها ۴ قلعه داشتند و جالب است بدانید که قلعه گبری به احتمال زیاد یکی از این قلاع مشهور بوده است که پس از مادها در زمان هخامنشیان، شکانیان و به ویژ در دوره ساسانیان مورد استفاده قرار می‌گرفته است.
دفاع در برابر شورش بیگانگان
ماد ها از جمله اقوام یکجا نشینی بودند که برای نخستین بار در شهرری اقدام به کشاورزی و شهر سازی کردند. یکجا نشینی امکان وقوع نزاع و جنگ میان اقوام را تشدید می‌کرد. به همین منظور لازم بود که از شهر در برابر بیگانگان دفاع شود. کاربری اصلی قلعه گبری دفاع دربرابر شورش های احتمالی اقوام بیگانه بوده است اما در دوره‌هایی به عنوان سرباز خانه، محل شور جنگاوران و محل نگهداری سلاح از آن بهره‌برداری می‌کرده‌اند. بعد از اسلام هم تا سال‌ها قلعه‌گبری مورد استفاده حکمرانان قرار می‌گیرد تا این که کم کم با ساخت بارو ها و همچنین دروازه‌هایی برای ری کاربری آن رفته رفته کمرنگ‌تر می‌شود.
گریزی بر وضعیت فعلی
حدود ۱۵ سال پیش بود که این قلعه قدیمی در سکوت کامل کاربری انبار پیدا کرد. آن ها که قلعه گبری را از شناسنامه‌های ری می‌دانستند به این بی درایتی معترض شدند. سازمان میراث فرهنگی وقت هم که تنها متولی حفظ و نگهداری از آثار و بافت تاریخی است تلاشش را برای نجات این اثر تاریخی چند هزار ساله به چند نامه معطوف کرد. نامه‌ها بی پاسخ ماند و راه ورود بازدیدکنندگان به قلعه‌گبری بسته شد.
قلعه گبری؛ شناسنامه چندهزار ساله‌ای میان زمین‌های سبزی‌کاری
در جستجوی یافتن ردی از متولیان اصلی
قانون می گوید متولی اصلی آثار تاریخی سازمان میراث فرهنگی است .این سازمان چند سال پیش با سازمان صنایع دستی ادغام شد و مدیران آن شدند نمونه بارز یک سر و هزار سودا.از این سازمان تنها یک اداره سهم ری ۸هزار ساله شد.در طول فعالیت این اداره بود که چشمه علی بازسازی ودستی به سر و گوش برج طغرل و دیگر آثار تاریخی کشیده شد.با همکاری این اداره و شهرداری منطقه ۲۰ تور های گردشگری جان تازه ای گرفتند و توریست های زیادی ری گردی را هم تجربه کردند.این فعالیت ها کماکان ادامه دارد اما خبری از برگزاری تور گردشگری برای بازدید از قلعه دوره ماد ها نیست که نیست.
کاربری فرهنگی برای قلعه گبری
«آثار تاریخی هر شهری شناسنامه و هویت آن به حساب می‌آیند و باید به درستی برای آیندگانش حفظ شوند.» «احمد ابوحمزه» از ری‌شناسان مشهور و چهره ماندگار فرهنگی با این گفته‌ها گله‌مندی اش را از متولیان نگهداری از آثار تاریخی شروع می‌کند: «حفظ این آثار نه تنها وظیفه اشخاصی محدود بلکه یک وظیفه همگانی است و نیاز به عزم عمومی دارد. همه ما باید دست به دست هم بدهیم تا این میراث گرانبها را برای نسل‌های آینده حفظ کنیم. کاربری انبار دادن به یک اثر تاریخی بر خلاف قانون و حفظ فرهنگ و پیشینه ماست و باید هر چه زودتر به وضعیت قلعه گبری که از قدیمی‌ترین آثار موجود در ایران و استان تهران است رسیدگی شود.»
ابوحمزه با اشاره به این که قلعه گبری نقش پر رنگی در دوره‌های پیش از اسلام داشته است از کاربری های پیشین آن می‌گوید: «خیلی‌ها فکر می‌کنند که این قلعه تنها در محافظت از ری نقش داشته است، این تصور درستی نیست چرا که با مطالعه دقیق تاریخ می‌توان به این نتیجه رسید که قلعه گبری یکی از ۴ قلاع معروف بوده که نقش نظامی داشته است.
