به گزارش گروه اجتماعی یکتاپرس؛ تصاویر مه‌گرفته و پرغبار خوزستان و سیستان‌وبلوچستان از یاد هیچکس نرفته است. تصاویری که هر سال تکرار می‌شوند و خبر می‌دهند که عده بسیاری راهی بیمارستان شده‌اند و عده دیگری به مهاجرت به سایر شهرها تن داده‌اند. گرد و غبار اما فقط مختص این دو استان نیست و ۲۳ استان دچار و درگیر آن هستند و نام‌های بسیاری این میان فراموش شده‌اند. به گفته علی محمد طهماسبی بیرگانی، دبیر ستاد مقابله با گردوغبار ریگان در کرمان و جاسک در هرمزگان حتی از خوزستان و سیستان وضعیت دشوارتری دارند.
با خیزش غبار در سال‌های گذشته، توجه به ستاد ملی گردوغبار و عملکردش بیشتر شده و حالا استان‌های مختلف برنامه‌ها را با دقت بیشتری عملیاتیمی‌کنند. طهماسبی در این گفت‌وگو از تغییر نکردن نگاه به برخی مسایل مانند کاشت درختچه‌های غیرهمسان با محیط و همراهی‌نکردن بعضی ارگان‌ها برای پیش‌بردن کارها گلایه بسیاری دارد و می‌گوید تلاش‌ها برای مقابله با گردوغبار باید به سمت سازگاری با محیط و پذیرش اقلیم برود و باید برای مردمی که سال‌ها با سختی‌های گردوغبار زندگی گذرانده‌اند، معیشتی جایگزین تهیه کرد و روش‌های بومی مواجهه با این پدیده را احیا کرد؛ مواردی که البته در اصلاحیه آیین‌نامه این ستاد هم آمده و حالا در انتظار تایید دولت است.
گرد و غبار مهمان نه چندان ناخوانده کشور است چون عملکرد نادرست در نحوه مصرف آب و مدیریت منابع آبی آن را به کشور دعوت کرده، حال اگر فکری برای آن نکنیم دودش به چشم خودمان می‌رود و بنا به گفته برخی مسوولان، عامدانه تمدن هزاران هزار ساله ایران را نابود می‌کنیم.
چند وقتی است که در گزارش های روزانه هواشناسی مرتب می شنویم که در فلان منطقه از کشور پدیده گرد و غبار خواهیم داشت، یا در منطقه ای دیگر توفان های گرد و خاک رخ خواهد داد، بطور قطع این جمله ناآشنا و غریبی نیست گوش همه ما با آن عجین است اما امسال اهمیت آن از لحاظ اینکه با خشکسالی بی نظیری مواجه هستیم صد چندان شده است، کم آبی بیداد می کند، تالاب ها خشک شده اند، برای رودخانه ها رمقی باقی نمانده، منابع آبی زیرزمینی دیگر نای ندارند تا آبی به دست بشر برسانند، نفس محیط زیست به شماره افتاده است.
اما در این میان ما انسان ها چه کرده ایم؟ آیا کاری جز فشار بیشتر بر منابع زیستی انجام داده ایم؟ بر اساس اعلام سازمان هواشناسی در سال ۱۳۹۹ شاهد کاهش بین ۴۰ تا ۵۰ درصدی بارندگی در کشور بودیم که این روند در سالجاری هم ادامه دارد اما با این وجود ما همچنان سالانه ۲۰ میلیارد متر مکعب آب از منابع طبیعی و زیرزمینی اضافه برداشت می کنیم، بنا به گفته عیسی کلانتری رییس سازمان حفاظت محیط زیست پیش‌بینی ها نشان می دهد که تا سال ۱۴۲۰ در زمین‌های اطراف کوه‌های زاگرس و جنوب البرز تا دریاهای جنوب و مرزهای شرقی اثری از کشاورزی نخواهد بود، به اعتقاد وی طبیعت ایران قربانی سیاست های کلان کشور شده است.
پرویز کردوانی پدر کویرشناسی ایران در فروردین ۹۷ گفته بود «بیچاره کسی که ۵۰ سال دیگر به دنیا بیاید. تا آن زمان دیگر نه آب سطحی داریم نه آب زیر زمینی. البته این اتفاق شاید زودتر هم بیفتد» که کلانتری در این باره معتقد است که برآورد دکتر کردوانی خوشبینانه است و آب در ایران به مراتب زودتر از ۵۰ سال دیگر تمام خواهد شد.
انتهای پیام/