به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، ترس از غریبه امری رایج و یک مرحله طبیعی از رشد کودک بوده و نشان از توانمند شدن کودک در شناخت چهره‌ها و مکان‌های آشنا و ناآشناست. معمولا مادرها به این دلیل که مدت زیادی در کنار کودک‌شان هستند، با این مشکل مواجه می‌شوند.
یک مطالعه در 2017 میلادی نشان داد نوزادانی که از 6 تا 36 ماهگی افزایش ترس زیادی داشتند، در 8 سالگی بیشتر از خودشان نشانه‌های اضطراب را نشان دادند.
در یک تحقیق معتبر از جفت‌های دوقلو در سال 2013 میلادی، بسیاری از عوامل موثر بر اضطراب کودک، به ویژه اضطراب از غریبه‌ها مورد بررسی قرار گرفت و این نتیجه به دست آمد که بین ارتباط مادرانه با سطح اضطراب کودک، ارتبطا وجود دارد. محققان به این نتیجه رسیدند که احتمال اضطراب در نوزادی که مادرش دچار اضطراب است بیشتر می‌شود.
بعلاوه در یک مطالعه دیگر در سال 2011 محققان این موضوع را دریافتند که پدران هم عاملی برای اضطراب کودک هستند و تاثیر آنها در ایجاد ترس از غریبه‌ها در کودک و ایجاد اضطراب اجتماعی او قابل‌توجه‌تر از مادران است.
اما آیا والدین مبتلا به اضطراب حتما این مشکل را به فرزندان خود منتقل می‌کنند؟ اینطور نیست، بسیاری از عوامل در رشد اجتماعی، عاطفی و رشد کودک نقش دارند.
در حالی که نمی‌توانید از ترس یا اضطراب کودک خود جلوگیری کنید، می‌توانید مراقب واکنش‌های خود باشید و تعاملات مثبتی بین خود و کودک ایجاد کنید.
ترس از غریبه‌ها یک موضوع بسیار رایج بین بچه‌ها است و یک مرحله طبیعی در رشد کودک به حساب می‌آید.
نوزاد شما به شما و آشناهایی که در اطراف او هستند، خو می‌یابد و طبیعی است که وقتی بزرگ‌تر می‌شود دوست داشته باشد چهره‌هایی آشنا را ببیند. او ممکن است با دیدن غریبه‌ها گریه کند، جیغ بکشد، مخفی شود، یا حتی بیش از حد معمول ساکت بشود.
مثلا اگر نوزاد ده ماهه شما، تا شش ماهگی در کنار شما بوده و بعد از این مدت او را به مهد کودک برده‌اید یا به یک پرستار کودک سپرده‌اید، ممکن است با دیدن این افراد جدید، دچار وحشت شود و بخواهد به شما پناه بیاورد.
ترس از غریبه‌ها در حدود هفت تا ده ماهگی در نوزادان شکل می‌گیرد، ممکن است چند ماه طول بکشد یا بیشتر ادامه داشته باشد.
معمولا این ترس بین هجده ماهگی تا دو سالگی از بین می‌رود.
وقتی کودک با فردی جدید روبه‌رو می‌شود، او را در آغوش بگیرید، با لحنی آرام و با زبان قابل فهمِ کودک نشان دهید که ترسش را درک می‌کنید و همزمان توضیح دهید که فرد جدید قابل‌اعتماد و برای او بی‌خطر است و تا آرام شدنش او را تنها نگذارید. خودتان هم آرام و راحت باشید چون کودک احساس و حالت چهره شما را درک خواهد کرد و با آرامش شما اعتماد به نفس بیشتری برای مواجه شدن با غریبه‌ها خواهد داشت.
کودک را تا قبل از آمادگی برای روبه‌رو شدن با افراد جدید، تحت فشار قرار ندهید و در این لحظه حتما در کنار کودک حضور داشته باشید. این کار به او اطمینان می‌دهد که بلافاصله او را با افراد غریبه ترک نخواهید کرد. از افراد ناآشنا بخواهید برای در آغوش گرفتن کودک شما کمی صبور باشند. برای کودک کمی بزرگ تر، قبل از هر دیداری توضیح دهید شخص جدیدی که قرار است با او روبه‌رو شود، چه کسی است به این ترتیب در برابرش گارد نمی‌گیرد.
حین روبه‌رو شدن با افراد جدید بر رفتار خود کنترل بیشتری داشته باشید. به فرزند خود با زبان بدن یعنی لبخند، حالتی آرام، تماس چشمی و صدای شاد و خوش‌آمدگویی گرم، نشان دهید که شما از افراد جدید نمی‌ترسید، به این ترتیب احساس امنیت را به کودک منتقل‌کنید. او را مجبور به سلام و استقبالی گرم از فرد جدید نکنید و از قضاوت بزرگ ترها درباره ترس و کناره‌گیری فرزندتان شرمسار نشوید. کافی است به آنها بگویید که کودک برای برقراری ارتباط نیاز به زمان دارد. دیر یا زود کودک از این مرحله خارج می‌شود بنابراین از برچسب زدن به او با عنوان‌های «خجالتی» یا «ترسیده» خودداری کنید.
بدون اینکه کودک مجبور به تعاملاتی با افراد غریبه غیر از اعضای خانواده خود شود و درحالی‌که از بودن شما در کنارش احساس امنیت می‌کند، می‌توانید او را همراه خود به پارک، باغ وحش، موزه کودکان و خرید ببرید. هر چه کودک فرصت بیشتری برای ملاقات با افراد جدید داشته باشد، به‌راحتی به بودن در کنار افرادی که نمی‌شناسد عادت خواهد کرد و احتمال کاهش ترس او هم بیشتر است.
اگر کودک دچار ترس شدید از غریبه‌ها باشد، ممکن است وقتی بزرگ‌تر شد به اضطراب اجتماعی دچار شود، بنابراین اگر فکر می‌کنید ترس کودک خردسال شما از غریبه‌ها خیلی شدید است، یا حتی در صورت عدم وجود بزرگسالان ناآشنا، این ترس کاهش پیدا نمی‌کند، بهتر است با یک متخصص صحبت کنید.
اگر تا دو سالگی ترس کودک شما از غریبه‌ها بهبود نیافت و حتی بدتر شد، به فکر کمک حرفه‌ای از سوی یک روانشناس باشید.
اگر سابقه خانوادگی اضطراب اضطراب دارید، باز هم بهتر است از روانشناس کمک بگیرید زیرا ممکن است کودک علائم اولیه اضطراب را نشان دهد.
بهترین کسی که کودک را می‌شناسد شما هستید، بنابراین اگر حس می‌کنید در این‌باره نگرانی دارید، از پزشک عمومی، روانشناس یا مشاور مدرسه کمک بگیرید.
ترس کودک از غریبه‌ها را نادیده نگیرید و آن را رد نکنید. چنین واکنشی می‌تواند ترس کودک را بدتر کند.
وقتی فرزندتان یک غریبه را ملاقات می‌کند، دست کودک را بگیرید یا اجازه بدهید در آغوش شما بنشیند.
در صورت امکان ابتدا غریبه‌ها را در خانه معرفی کنید. خانه جایی است که کودک شما در آن احساس راحتی می‌کند.
اگر کودک شما از شخص جدیدی بسیار ناراحت است، او را دلداری دهید و روش دیگری مانند بازی‌های مشترک را امتحان کنید.
همچنین می‌توانید کودک را کمی از شخص جدید دور کنید تا زمانی که او آرام شود. پس از این دور نگه داشتن شاید بخواهید دوباره کودک را با غریبه آشنا کنید.
هنگام سپری کردن وقت با افراد جدید، وسایل راحتی کودک (اسباب‌بازی یا پتو) را با خود همراه داشته باشید.
خودتان آرام باش. بله! کودک احساس شما را می‌فهمد. اگر احساس کند شما آرامید، آرامش و اعتماد به نفس بیشتری خواهد داشت.
صبور باشید. کودک را تحت فشار قرار ندهید.
وقتی فرزند خود را به شخص جدیدی معرفی می‌کنید، در کنار او باشید. این کار به کودک اطمینان می‌دهد که بلافاصله او را با افراد ناآشنا تنها نخواهید گذاشت.
از بزرگسالان ناآشنا بخواهید قبل از اینکه کودک را در آغوش بگیرند یا با او صحبت کنند، مدتی صبر کنند.
مدام کودک خود را با افراد جدیدی آشنا کنید. هر قدر کودک شما شانس بیشتری برای ملاقات با افراد جدید و کشف آنها داشته باشد، احتمال ترس او کم می‌شود.
به فرزند خود نشان دهید که از افراد جدید نمی‌ترسید. با زبان بدن مثبت مانند لبخند زدن، داشتن حالت آرام، تماس چشمی و صدایی شاد به افراد غریبه سلام کنید.
برای کودکان کمی بزرگ‌تر می‌توانید به فرزند خود توضیح دهید که فرد جدید چه کسی است.
انتهای پیام/