به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، تب دِنگی (Dengue fever) نام یک بیماری ویروسی است. به آن تب دنگ، تب دانگ و تب استخوان‌شکن هم گفته‌اند. تب دنگی یک بیماری پشه ای دردناک و ناتوان کننده است که ناشی از هر یک از چهار ویروس دنگ است که به هم نزدیک هستند. این ویروس ها مربوط به ویروس هایی هستند که باعث عفونت نیل غربی و تب زرد می شوند.
تخمین زده می شود سالانه 400 میلیون عفونت دنگی در سراسر جهان اتفاق بیفتد که حدود 96 میلیون آن به بیماری منجر می شود. بیشتر موارد در مناطق گرمسیری جهان رخ می دهد ، بیشترین خطر در موارد زیر است:
شبه قاره هند
جنوب شرقی آسیا
جنوب چین
تایوان
جزایر اقیانوس آرام
تب دنگی با گزش پشه آئدس آلوده به ویروس دنگ منتقل می شود. پشه هنگامی که فرد مبتلا به ویروس دنگی را در خون او نیش بزند ، آلوده می شود.تب دنگی نمی تواند مستقیماً از یک شخص به شخص دیگر منتقل شود.
چهار ویروس وجود دارند که باعث تب دانگ می‌شوند. همه آن‌ها توسط گونه‌ای از پشه‌ها معروف به آئدس منتشر می شوند. این ویروس‌ها بین ۱۰۰ تا ۸۰۰ سال پیش از میمون‌ها به انسان رسیدند. اما تا اواسط قرن بیستم بیماری دانگ همچنان یک مشکل جزئی بود. این ویروس از آفریقا نشات گرفته است، با این حال امروزه در مناطق گرمسیری در سراسر جهان، به ویژه در نواحی پر جمعیت انسانی یافت می‌شود.
ویروس از پشه آلوده به انسان منتقل می‌شود. یک پشه فردی را که به ویروس دنگی آلوده است، گاز می‌گیرد و وقتی پشه شخص دیگری را نیش می‌زند، بدین ترتیب ویروس منتقل می‌شود. ممکن است شما بیش از یک بار به این بیماری مبتلا شوید که معمولا بار دوم خطرناک‌تر است و شاید علائم خود را شدیدتر نشان دهند.
تب دانگ بیشتر در مناطق نیمه گرمسیری و گرمسیری مانند آمریکای مرکزی و جنوبی، مناطقی از آفریقا، مناطقی از آسیا، کارائیب و اقیانوس آرام شایع است. برخلاف مالاریا، بیماری دنگی ممکن است در مناطق شهری و روستایی اتفاق بیفتد. اما تحقیقات منتشر شده در سال ۲۰۱۱ نشان می‌دهد که شیوع آن در مناطق روستایی بیشتر است.
دنگ نوعی بیماری شدید و شبیه آنفولانزا است که نوزادان ، کودکان خردسال و بزرگسالان را مبتلا می کند ، اما بندرت باعث مرگ می شود. علائم معمولاً به مدت 2-7 روز ، پس از یک دوره نهفته 10-4 روز پس از گزش پشه آلوده ، ادامه دارد. سازمان بهداشت جهانی دانگ را به 2 دسته عمده طبقه بندی می کند: دانگ (با / بدون علائم هشدار دهنده) و دانگ شدید. طبقه بندی فرعی دنگی با یا بدون علائم هشداردهنده برای کمک به پزشکان در زمینه درمان بیماران تریاژ برای بستری در بیمارستان ، اطمینان از مشاهده دقیق و به حداقل رساندن خطر ایجاد دنگ شدیدتر طراحی شده است.
علائم و نشانه های تب دانگ به برخی بیماری‌های دیگر مانند تب حصبه و مالاریا شبیه است. این امر گاهی می‌تواند تشخیص دقیق را به تاخیر بیندازد. پزشک علائم و سابقه پزشکی و مسافرت شخص را ارزیابی می‌کند و ممکن است آزمایش خون را تجویز کند تا ویروس یا آنتی‌بادی‌های آن بررسی شوند. اگر پس از مسافرت به یک منطقه گرمسیری بیمار شدید، به پزشک خود اطلاع دهید. در این‌صورت او به‌صورت دقیق‌تری بیماری را تشخیص می‌دهد.
بهترین راه پیشگیری از بیماری دانگ، جلوگیری از گزش توسط پشه‌های آلوده است. به‌ویژه اگر در منطقه گرمسیری زندگی می‌کنید یا به آن‌جا سفر کرده‌اید، این موضوع اهمیت بیشتری دارد. این مساله شامل محافظت از خود و تلاش برای پایین نگه داشتن جمعیت پشه‌ها است.
در سال ۲۰۱۹، سازمان غذا و دارو آمریکا واکسنی به نام Dengvaxia را تایید کرد تا از بروز این بیماری در نوجوانان ۹ تا ۱۶ ساله که قبلا به بیماری دانگ آلوده شده‌اند، جلوگیری کند. اما در حال حاضر واکسن تب دانگی برای جلوگیری از ابتلای مردم وجود ندارد.
در نتیجه سازمان بهداشت جهانی تاکید می‌کند که برای مناطق پر خطر، واکسن به تنهایی ابزاری موثر محسوب نمی‌شود. پیشگیری از گزش پشه‌ها و کنترل جمعیت آن‌ها هنوز هم روش اصلی جلوگیری از شیوع تب دنگی است. بنابراین برای محافظت از خود کارهای زیر را انجام دهید:
حتما از تهویه مطبوع استفاده کنید.
حتی در داخل منزل هم از مواد دافع پشه استفاده کنید. آن را با حداقل ۱۰ درصد غلظت به کار ببرید.
هنگام بیرون بودن از پیراهن‌های آستین بلند و شلوارهای بلند که در جوراب‌ها فرو رفته‌اند، استفاده کنید.
اطمینان حاصل کنید که پنجره و درب ایمن و بدون سوراخ هستند. اگر تهویه هوای مناسبی وجود ندارد، حتما از پشه بند استفاده کنید.
برای کاهش جمعیت پشه‌ها، باید مکان‌هایی که در آن پشه‌ها تولید مثل می‌کنند را از بین ببرید. این‌ها شامل لاستیک‌های قدیمی، قوطی یا گلدان‌هایی هستند که باران را جمع می‌کنند. آب حمام پرندگان و ظروف آب حیوانات خانگی را به طور منظم عوض کنید.
پرده‌های درب و پنجره را طوری قرار دهید که از ورود پشه‌ها به داخل جلوگیری کنند.
هیچ داروی خاصی برای درمان تب دانگ وجود ندارد. اگر فکر می‌کنید بیمار شده‌اید، باید از داروهای تسکین دهنده درد، مثل استامینوفن استفاده کنید. از داروهای آسپرین که می‌تواند باعث بدتر شدن خونریزی شود، خودداری کنید. همچنین باید استراحت کنید، مایعات زیادی بنوشید، تب شدید و استفراغ می‌تواند بدن را کم آب کند. فرد باید از آب تمیز و بطری ایده‌آل به جای آب شیر استفاده کند.
اگر بیمار نتواند مایعات را با دهان بنوشد، باید آن‌ها از طریق تزریق مایعات داخل وریدی استفاده کند. گاهی در موارد شدیدتر برای بیماران مبتلا به کم آبی شدید، انتقال خون توصیه می‌شود. اگر در ۲۴ ساعت اول پس از پایین آمدن تب احساس بدتر شدن می‌کنید، سریعا به بیمارستان مراجعه کنید تا از نظر عوارض ثانویه بررسی شوید.
انتهای پیام/