به گزارش گروه اجتماعی یکتاپرس؛ مصوبه«سیاست‌ها و ضوابط ساماندهی سنجش و پذیرش متقاضیان ورود به آموزش عالی» از سال 1402 اجرا خواهدشد و لازم است در این دو سال بررسی ها و مطالعاتی صورت گرفته و زیرساخت های لازم فراهم شود تا همانند سازمان سنجش، سازمانی رسمی، سنجش نمرات امتحانات نهایی را نیز برعهده گیرد و یا مرکز سنجش آموزش و پرورش تقویت شود.
مصوبه «سیاست‌ها و ضوابط ساماندهی سنجش و پذیرش متقاضیان ورود به آموزش عالی» هفته گذشته، پنجم مردادماه از سوی رئیس‌جمهور برای اجرا ابلاغ شد. در مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی که از سال 1402 به اجرا درمی‌آید، که در این مصوبه (نمره کل آزمون اختصاصی و نمره کل سابقه تحصیلی) آمده است.
نمره کل آزمون اختصاصی، میانگین وزنی نمرات تراز شده دروس تخصصی در هر گروه آزمایشی است. این آزمون برای پذیرش در سال تحصیلی ۱۴۰۲ و بعد از آن در هرسال دو بار برگزار شده و نتیجه آن حداکثر برای دو سال و صرفاً برای همان گروه آزمایشی متقاضی معتبر است.
نمره کل سابقه تحصیلی، میانگین وزنی نمرات تراز شده سابقه تحصیلی دروس عمومی و تخصصی است. عناوین و ضرایب دروس آزمون اختصاصی و سابقه تحصیلی در هر یک از گروه‌های آزمایشی توسط شورای سنجش و پذیرش دانشجو تعیین و هر سه سال قابل‌بازنگری خواهد بود
سهم نمره کل سابقه تحصیلی برای پذیرش در سال تحصیلی 1401 با توجه به سابقه تحصیلی موجود و مرتبط، 40درصد با تأثیر مثبت و برای پذیرش از سال تحصیلی 1402 و بعد از آن، سهم نمره کل سابقه تحصیلی، با توجه به سابقه تحصیلی موجود و مرتبط، 60 درصد با تأثیر قطعی در نمره کل نهایی و مابقی 40 درصد سهم آزمون اختصاصی خواهد بود.
موسسه می‌تواند در پذیرش دانشجو، در رشته محل‌های پر متقاضی حدنصاب برای نمره کل آزمون اختصاصی و نمره کل سابقه تحصیلی تعیین و پس از تصویب شورای سنجش و پذیرش دانشجو، حداقل دو سال قبل از پذیرش دانشجو اعلام عمومی کند.
علی تفکری، عضو شورای مرکزی سازمان معلمان ایران اظهار کرد: به نظر می رسد نیت اصلی، استرس زدایی کنکور از خانواده‌ها و دانش آموزان باشد که نگاه مثبتی است و چه بسا منفی دیدن آنچه هنوز آزموده نشده، اشتباه باشد؛ مگر آنکه پس از تحلیل، به نتیجه ای منفی برسیم. با توجه به شرایط و فضای موجود، حذف کنکور دست کم تا 10 سال آینده محقق نخواهد شد. طبق اعلام مسئولان، یک‌میلیون داوطلب، سالانه، برای تصاحب 80 هزار صندلیِ دانشگاه‌های معتبر، در رشته های پرطرفدار با یکدیگر به رقابت می‌پردازند.
این کارشناس آموزش و پرورش اعلام کرد: کنکور برای ما یک تجربه زیسته سازمانی است و شاید ضرورت داشته باشد تا همانند سازمان سنجش، سازمانی رسمی، سنجش نمرات امتحانات نهایی را نیز برعهده گیرد و یا مرکز سنجش آموزش و پرورش تقویت شود. با این حال یک ابهام و ایراد وارد بر این تصمیم این است که وقتی قرار است 60 درصد سهم نهایی نمره سنجش به امتحانات نهایی اختصاص یابد، حتی ارزش آن از کنکور هم بیشتر می‌شود و دوباره برای دانش آموزان و خانواده‌ها استرس ایجاد خواهد شد؛ یکی زمان امتحان نهایی و یک‌بار هم هنگام کنکور. ضمن اینکه این آزمون‌ها به‌نوعی هم‌زمانی هم دارند و فاصله امتحانات نهایی با کنکور بسیار کم است.
عضو شورای مرکزی سازمان معلمان ایران افزود: ما هنوز راه زیادی در پیش داریم. دانش آموزان بهره‌مند در خانواده‌های متمول، امکانات آموزشی بهتری در اختیار دارند. به عنوان مثال در مدارس عادی به جز امتحانات رسمی، معمولا یک آزمون معمولی هم در طول سال برگزار نمی‌شود، ولی در مدارس خاص و بویژه مدارس غیردولتی، چندین مدل آزمون و شبیه‌ساز امتحانات نهایی و... برگزار می شود.
وی تاکید کرد: یک نکته مهم و بنیادی هم این است که هدایت تحصیلی در دوره متوسطه اول باید به‌گونه‌ای انجام می‌شد که بخشی از دانش آموزان، مطابق با نیاز روز جامعه وارد رشته های فنی و حرفه ای شده و مهارت کسب کنند. اگر این آگاهی دهی و فرهنگ سازی در یک بازه زمانی نسبتا طولانی انجام شود از حجم تقاضای کاذب و رقابت بی ثمر برای ورود به برخی رشته ها کاسته خواهد شد.
داستان کنکور از کجا شروع شد؟
تا بیش از نیم قرن پیش یعنی دهه 40شمسی هر دانشگاه در ایران، شیوه متفاوتی برای گزینش دانشجو داشت بر این اساس دانشگاه ها از طریق آزمون یا مصاحبه علمی دانشجویان را براساس معیارهایی که داشتند پذیرش می کردند. اگر چه دانشگاه‌ها و تعداد متقاضیان تحصیل هم محدود بودند.
دانشگاه تهران، دانشگاه پُلی تکنیک سابق (امیرکبیر فعلی)، دانشگاه ملی سابق(شهید بهشتی فعلی)، دانشگاه فردوسی مشهد، دانشگاه جُندی شاپور اهواز سابق(شهید چمران فعلی) و دانشگاه پهلوی سابق( شیراز فعلی) دانشگاه های آن روزگار بودند و ظرفیت‌هایی که تکمیل نمی‌شد. تا اینکه به تدریج تقاضای ورود به دانشگاه افزایش یافت و شرایط تغییر کرد. کنکور آمد و ماندگار و پزشکی اولین رشته‌ای بود که در دانشگاه‌های ایران پرطرفدار شد.
در واقع داستان کنکور در ایران از وقتی شروع شد که همه می‌خواستند دکتر شوند! رقابت برای ورود به دانشکده پزشکی دانشگاه تهران پایه‌گذار امتحانی سراسری در ایران شد.
در آن زمان صرفا چند دانشگاه داشتیم که شامل دانشگاه تهران، دانشگاه پلی تکنیک (امیرکبیر فعلی)، دانشگاه ملی (شهید بهشتی فعلی)، فردوسی مشهد، جندی شاپور اهواز (شهید چمران فعلی) و دانشگاه پهلوی (دانشگاه شیراز فعلی) می شد و همین تعداد کم هم معمولا ظرفیت هایشان تکمیل نمی شد. تا اینکه به تدریج تقاضای ورود به دانشگاه افزایش یافت و شرایط تغییر کرد.
با بیشتر شدن تقاضا برای ورود به دانشگاه ها کنکور سراسری هم از راه رسید؛ بزرگ ترین رویداد علمی کشور رقابتی که تلاش دارد استعدادها را در دورافتاده ترین نقاط ایران شناسایی کند و شاید مزیت مهم و دلیل ماندگاری اش همین باشد.
گفتنی است؛ در کنکور سراسری اختلاف بچه‌ها در نوع آموزش، معلم و منابع درسی است. بی تردید میان یک دانش آموز سیستان و بلوچستانی با یک دانش آموز تهرانی عدالت آموزشی برقرار نمی‌شود، اما آنها در یک چیز برابرند و آن اینکه همه یک نوع سؤال را می‌بینند و سهمیه بندی منطقه‌ای هم اعمال می‌شود. با ابلاغ این مصوبه، از تاثیر نمره کنکور سراسری بکاهند و در همین راستا 60 درصد نمره کل را به سوابق تحصیلی اختصاص دهند.
انتهای پیام/