به گزارش گروه اجتماعی یکتاپرس؛ بیش از یک سال از اعلام رسمی خبر گسترش ویروس کرونا گذشته است و به دلیل قرنطینه اجباری اقتصادد جهان با چالش های بسیاری همراه شد و انسان‌های زیادی کار خود را از دست دادند اما بی‌تردید تبعات این بیکاری بازی زمانی بسیار بزرگتری از عمر آنها را متأثر خواهد کرد.
بیکاری گسترده سبب شده تا بسیاری از مشاغل با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم کنند. در این میان بیشترین آسیب را زنان شاغل و سرپرست خانوار متحمل شدند. بانوانی که در عرصه صنایع‌دستی مشغول به کار بودند با نفرین شوم ویروس کرونا شغل خود را از دست دادند.
در سال‌های اخیر به دلیل وضعیت اقتصادی ناپایدار و گسترش بیکاری، بسیاری از مردم به ویژه زنان به تولید صنایع‌دستی روی آورده‌اند. طبق گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس در 5 سال گذشته بیش از 51 هزار مجوز برای مشاغل خانگی در حوزه صنایع‌دستی صادر شده که حدود 77 درصدش جهت فعالیت زنان بوده است.
براساس این گزارش حدود 370 هزار نفر از زنان کشور که بیشترشان «سرپرست خانوار» و «طبقه متوسط به پایین» هستند، به‌طور مستقیم در صنایع‌دستی اشتغال دارند.
از شمال تا جنوب این سرزمین زنان هنرمند بسیاری هستند که ذوق و نیروی بازوی خود را به کار می‌بندند و آثاری می‌آفرینند تا بفروشند و یک‌تنه خرج خانواده‌شان را درآورند یا کمک‌خرج خانواده باشند؛ اما تعطیلی کشور کار آنها را هم متوقف کرده و حذف این درآمد زندگی بسیاری از آنها را تحت تأثیر قرار داده است.
طبق گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، بررسی اقدامات حمایتی دولت بعد از کرونا نشان می‌دهد که بنگاه‌ها هدف حمایت دولت بوده‌اند، نه افراد شاغلی که انفرادی و در خانه‌هایشان به کار مشغول بوده‌اند و روزگار می‌گذرانده‌اند؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت بسیاری از زنان شاغل در صنایع‌دستی از اقدامات دولت برای جبران خسارت‌های اقتصادی کرونا بی‌بهره مانده‌اند و آسیب‌دیدگان اصلی کرونا در صنایع‌دستی هم زنان هستند.
اولین تأثیر اعمال محدودیت‌ها با لغو رویدادها و نمایشگاه‌ها در اسفندماه و ادامه آن در فروردین روی داد؛ زمانی که هنرمندانی که به تولید صنایع‌دستی اشتغال دارند از ارتباط حضوری با مخاطبانشان محروم شدند.
با محدودیت در فروش محصولات خانگی به‌صورت حضوری، عرضه کالا اینترنت مورد توجه قرار گرفت؛ اما آیا این عرصه برای زنان تولیدکننده که بسیاری از آنها در مناطق محروم زندگی می‌کنند و بسیاری از آنها مهارت و ابزار کافی برای رقابت با دیگر کالاها را در فروش اینترنتی ندارند عرصه عادلانه و برابری است؟
یکی از مشکلاتی که در فروش آنلاین وجود دارد این است که گاهی سفارش جدید از یک کالا با ابعاد متفاوت می‌آید. در واقع تصور تولیدکنندگان از مساحت و میزان کار برای کالایی که تولید نکرده‌اند دقیق نیست. ممکن است نتوانند برای سفارشی که می‌گیرند درست قیمت‌گذاری کنند.
مشکل پست، مشکلی است که نمی‌شود در فروش آنلاین نادیده گرفت. از آنجا که تولیدکنندگان صنایع‌دستی در شهرهای مختلف کار می‌کنند، و انبار کردن محصولاتشان کار مشکلی است و از طرف دیگر برای بسیاری از آنها فروش آنلاین کار بسیار سختی است. جاهایی مثل دیجی‌کالا، محصولات را در انبار می‌گذارند که مدیریت پست را آسان می‌کند. گروه دستادست در نبود این امکان نیاز به هماهنگی بین تولیدکننده‌ها از مکان‌های مختلف و دور از هم دارد.
از سویی افراد تا حدودی توانمندتر می‌توانند در فروش اینترنتی وارد شوند. کسانی که موبایل هوشمند دارند، اینترنت دارند و جوان یا آشنا به استفاده از اینترنت و موبایل هستند.» اگرچه او این امر را نقطه ضعف می‌داند که نمی‌توانند با گروهی که هیچ‌کدام از اعضایش موبایل نداشته باشند کار کنند؛ در کل فروش اینترنتی چنین محدودیتی وجود دارد.
به دلیل بیکاری گسترده، تبلیغ بسیاری می‌شود که مردم به تولیدات خانگی و تولید صنایع‌دستی روی آورند؛ اما کمتر حمایتی از این صنایع می‌شود. تولیدکنندگان صنایع‌دستی اغلب زن هستند و چنانچه بخواهند وام یا تسهیلاتی بگیرند با روند طولانی و فرسایشی مواجه می‌شوند. ضمن آنکه نیاز به معرفی ضامن و گذاشتن وثیقه‌های چند برابر تسهیلاتی که به آنها تعلق می‌گیرد دارند. در حالی که اغلب تولیدکنندگان صنایع‌دستی در تمام دنیا زنان روستایی یا فرودست هستند که دسترسی کمتری به این منابع دارند و نمی‌توانند ضامن معرفی کنند یا چک بدهند یا وثیقه بگذارند. به همین دلیل تبدیل به کارگران کم‌مزد کارگاه‌ها می‌شوند ولی در ایران همین کارگاه‌ها هم نیست و برای همین تشویق و ترویج زنان به روی آوردن به مشاغل و تولیدات خانگی بسیار زیاد است.
به گزارش یکتاپرس؛ در ایام کرونا آیا برای جبران خسارت تولید کنندگان صنایع دستی وام یا کمک مالی انجام شده است؟ با توجه به این شرایط چه آینده‌ای پیش روی تولیدکنندگان خرد صنایع دستی است؟
انتهای پیام/