به گزارش گروه سیاسی یکتاپرس، شماره ۲۶ ام «انتخابات پلاس» را به بررسی یک بحران در جریان اصلاحات اختصاص داده‌ایم.
اصلاح‌طلبان در این دور از انتخابات با ساز و کار نهاد اجماع ساز وارد میدان شدند. ابتدا نفرات پیشنهادی به دبیرخانه این مجموعه ارسال شد. در این مرحله هر نامزد پیشنهادی نیاز به ۱۰ امضا از اعضای نهاد اجماع ساز داشت تا وارد چرخه بررسی این نهاد بشود. در نهایت ۱۴ گزینه توانستند وارد این ساز و کار بشوند.
بر خلاف پیش‌بینی سخنگوی جبهه اصلاحات از میان ۱۴ نامزد مطرح در اصلاحات تنها ۹ نفر ثبت‌نام کردند. در رای‌گیری نهایی این جبهه نیز سه گزینه نهایی انتخاب شده بودند: محمدجواد ظریف، اسحاق جهانگیری و مصطفی تاجزاده.
با وجود همه این تحولات، تمام توجهات به سمت گزینه دیگری بود، علی لاریجانی! پس از ثبت‌نام رئیس پیشین قوه مقننه شاید هیچ کس فکر نمیکرد اصلاحات به گزینه دیگری فکر کند.
اما به یکباره با عدم احراز صلاحیت لاریجانی و جهانگیری، اصلاحات به کما رفت. اصلاح‌طلبان احتمالا رد صلاحیت هر ۹ گزینه اعلامی خود را پیش‌بینی می‌کردند اما رد صلاحیت لاریجانی در برنامه‌ریزی‌های آنها جایی نداشت.
دولت مستقر فعلی دولت مورد حمایت اصلاح‌طلبان است. از طرفی این دولت به شدت دچار ضعف و ناکارآمدی است. اصلاح‌طلبان هیچ راه دیگری جز سیاست مظلوم‌نمایی پیش پای خود نمی‌دیدند. اما این سیاست دست‌آویز جدی می‌طلبید. رد صلاحیت‌ها می‌توانست شعله این مظلوم‌نمایی را روشن کند.
اصلاح‌طلبان سعی کردند گزینه‌هایی را به میدان بفرستند که به احتمال زیاد توسط شورای نگهبان عدم احراز می‌شدند. شاید عجیب‌ترین گزینه‌ها افرادی همچون مصطفی تاجزاده یا زهرا شجاعی بود. این ثبت‌نام‌ها بیشتر برای پررنگ کردن همان سیاست مظلوم‌نمایی بود.
از طرفی برخی گزینه‌ها را هم خودشان عقب نگه داشتند و یا به واسطه برخی اقدامات، گزینه‌های سفیدی همچون محمدجواد ظریف را به گزینه سوخته تبدیل کردند.
اصلاح‌طلبان پیش‌بینی می‌کردند در نهایت لاریجانی و جهانگیری وارد میدان خواهند شد. در این بین جهانگیری فاصله‌گذاری با دولت فعلی را بر عهده می‌گرفت و به مرور اصلاحات می‌توانست بدنه اجتماعی خود را قانع کند که هیچ راه دیگری جز لاریجانی برای اصلاحات وجود ندارد. اما عدم احراز این گزینه‌ها اصلاحات را در شوک فرو برد.
جریان تند اصلاحات که بخش عمده آنها اکنون به سمت جریان ضدانقلاب متمایل هستند خط «فتنه سفید» را دنبال می‌کنند. نتیجه نهایی این سیاست افزایش رای باطله در این دور از انتخابات است.
اما این همه ماجرا نیست. اتاق فکر اصلاحات بیش از آنکه به باخت مقتدرانه فکر کند به برد مظلومانه می‌اندیشد. سیاست مظلوم‌نمایی دستور کار جدی اصلاحات است. اصلاحات اکنون با دو گزینه مواجه است. اصلاحات به انتظار نشسته است تا ببیند دوگانه مناظرات حول کدام یک از این دو نامزد شکل می‌گیرد. هر کدام از این دو نامزد بتواند دوگانه انتخابات را ایجاد کند در نهایت به عنوان گزینه روز آخر اصلاحات مورد حمایت جبهه اصلاحات قرار خواهد گرفت.
همتی این سیاست را با جدیت دنبال می‌کند. همتی می‌داند برای این کار باید خطوط قرمز را رد کند. همین می‌شود که در گفت‌وگوی ویژه خبری شبکه دو با تندی اعلام می‌کند: "هر ۵ نامزد دیگر که مقابل من هستند دین رو هم گذاشتن کنار و علیه من دروغ میگن!".
این سیاست مظلوم‌نمایی در اعلام سانسور مستند انتخاباتی همتی نیز وجود دارد. همتی توییت زد: " صداوسیما مستند انتخاباتی بنده را پخش نکرد؛ در این مستند گفته بودم: +اگر عده‌ای بنده را بانی وضع موجود می‌دانند آنها خود وضع موجودند +ضرورت تصویب FATF و ضررهای ناشی از عدم اجرای آن +برخی از دختران ایران بی‌واسطه حرفهایشان را زده بودند گفتند حذف کنید، گفتند حذف کنید گفتم: من مخالف سانسورم"
این سیاست دو نتیجه احتمالی دارد: یا انتحار و کنار رفتن طلبکارانه از قدرت و یا برد همراه با مظلومیت. این حذف از قدرت از جهاتی چندان هم به ضرر این جناح نیست. بالاخره هرچه باشد جریان اصلاحات به خوبی می‌داند این دور، اجاق سیاست برای اصلاحات گرم نخواهد شد. ۸ سال ناکارآمدی زمان کمی نیست و مردم به شدت از این جریان ناراضی‌اند. اصلاحات حتی نمی‌داند که خواهد توانست بدنه اجتماعی خود را بسیج کند یا ریزشی که این بدنه اجتماعی در طول سالهای گذشته داشته با یک باخت سنگین کامل خواهد شد؟
در هر صورت منتظر روزهای پس از مناظره آخر باشید. توپخانه اصلاحات تمام قد برای همان یکی دو روز تجهیز شده است. خط مظلوم‌نمایی به همراه حمایت تمام قد از گزینه نهایی در همان دو روز کار خود را خواهد کرد.
انتهای پیام/