به گزارش گروه فرهنگی یکتا پرس، سیاری از افرادی که طرحواره (یا تله) رهاشدگی و محرومیت هیجانی دارند، هنگامیکه وارد رابطه عاطفی می شوند، تمام انرژی و تمرکز خود را به رابطه و طرف مقابلشان معطوف میکنند.
گویی هیچ چیز دیگری در این دنیا وجود ندارد.
انتظار دارند طرف مقابل مدام در دسترس باشد، مدام باهم وقت بگذرانند، مدام تجربه های عاشقانه داشته باشند، مدام پیام رد و بدل کنند.مدام مورد توجه و محبت قرار بگیرند. و وقتی انتظاراتشان براورده نمیشود، معمولا عصبانی می شوند و به طرف مقابل حمله میکنند که به من اهمیت نمیدهی و اولویت زندگی تو نیستم، دوستم نداری و برایم ارزشی قائل نیستی.
این رفتارها معمولا با هدف کسب توجه و محبت صورت می گیرد، اما دریغا و افسوس که فقط باعث دورشدن و فاصله گرفتن طرف دیگر رابطه می شود.
چرا که یک انسان سالم از نظر روانشناختی نمی تواند به مدت طولانی در فضای متشنج یک رابطه باقی بماند، او هم یک انسان است و مسائل و مشکلات خاص خود را دارد.
قرار نیست در یک رابطه دو نفره یکی والد باشد و دیگری کودک و بخواهد که یک بچه را بزرگ کند و همیشه و همواره به نیازهای این کودک (از نظر روانشناختی) رسیدگی کند.
این افراد همه چیز را به خودشان نسبت می دهند و خود را مورد سرزنش و حمله قرار میدهند ، اگر شریک عاطفی شان حوصله نداشته باشد، فکر میکنند دیگر مرا دوست ندارد.
این افراد هیچگاه از کیفیت و کمیت رابطه عاطفی خود رضایت ندارند و ابراز ناخشنودی و ناخرسندی می کنند و مدام بیشتر و بیشتر می خواهند و وقتی بر اثر رفتارهای آسیب رسان و ناسازگارشان رابطه را کدر و گل آلود می کنند و آن را از دست می دهند روزهای خوش و خوبی های طرف مقابل را به یاد می آورند و دچار افسوس و حسرت می شوند.
این افراد تاب تحمل تنهایی و صبوری را ندارند و تنهایی برایشان مثل نوشیدن سم هولناک است و برای غلبه بر تنهایی تقریبا به هر کاری دست میزنند و آنرا امتحان می کنند اما معمولا در دراز مدت جوابی را که می خواهند نمی گیرند و همچنان از رابطه عاطفی خود ناراضی باقی می مانند.
انتهای پیام/