همچنین درک فعلی از آنچه ممکن است در آینده با توجه به آتش سوزی جنگل‌ها و مراتع رخ دهد را مرور و گزینه‌های آتی برای تحقیق و مدیریت را مورد بررسی قرار میدهد. در آینده، تحت شرایط اقلیمی گرمتر، آب و هوای سخت‌تر آتش، سطح بیشتر سوختهشده، احتراق‌های بیشتر و فصل آتش طولانی‌تر مورد انتظار است. اگرچه تغییرات زمانی و مکانی زیادی در فعالیت آتش در واکنش به تغییر اقلیم وجود خواهد داشت.
گرما و خشکی عوامل اصلی ایجاد آتش‌سوزی‌های بزرگ هستند. فقط در چند ثانیه، یک جرقه در شرایط گرما و خشکی می‌تواند آتش‌سوزی بزرگی ایجاد کند که نه تنها گیاهان و درختان تنومند یک منطقه، بلکه هر چیزی بر سر راهش است، می‌بلعد و از بین می‌برد.
در حالی که هر آتش برای آغاز شدن نیاز به جرقه‌ای دارد، شرایطی مثل گرما و خشکی در فضا نقش بسیار مهمی در بالا بردن احتمال شروع یک آتش در یک منطقه دارند. این عوامل علاوه بر شروع آتش‌سوزی بر شدت و سرعت انتشار آن هم تاثیرگذار هستند. در چند دهه اخیر از زمانی که زمین شروع به گرمتر شدن کرد، احتمال ایجاد آتش‌سوزی‌های بزرگ بیشتر شده است.
از سال ۱۸۸۰، دمای جهان حدود ۱۷ درجه گرمتر شده است. پنج سال اخیر، گرم‌ترین سال‌ها در چند دهه اخیر بوده‌اند. از دهه ۱۹۸۰ میلادی، فصل ایجاد آتش‌سوزی‌ها در تقریبا یک چهارم از سطح دارای پوشش گیاهی دنیا، طولانی‌تر شده است. در بعضی از مناطق مثل کالیفرنیا، احتمال آتش‌سوزی در تمام طول سال وجود دارد.
سال ۲۰۱۸ بدترین سال برای کالیفرنیا از نظر ثبت آتش‌سوزی در جنگل بود. این سال حتی از فصل ویرانگر آتش‌سوزی سال ۲۰۱۷ هم شرایط بدتری داشت.
در سال ۲۰۱۹، آتش‌سوزی جنگل حدود ۱۰ هزار کیلومترمربع از جنگل‌ها را در آلاسکا سوزاند. آتش‌سوزی بر اثر گرمای هوا در سیبری هم اتفاق افتاد.
دو دهه است که آتش‌سوزی‌های سراسر دنیا و دود حاصل از آن‌ها و مناطق سوخته شده توسط این آتش توسط ماهواره‌های ناسا از فضا بررسی و مشاهده می‌شود. فرقی نمی‌کند که آتش‌سوزی کاملا طبیعی شروع شده باشد یا فردی آغازگر آن باشد.
با جمع‌آوری این اطلاعات و قرار دادن آن‌ها در کنار آمار به دست آمده و تحلیل‌های دانشمندان، جنگلبانان در روی زمین، محققان ناسا و سایر آژانس‌های علمی آمریکا و دانشگاه‌ها در تلاش هستند تا توجه دنیا را به ارتباط بین آتش‌سوزی‌ها، تغییر اقلیم و فعالیت‌های بشری جلب کنند.
نحوه مدیریت زمین‌ها توسط بشر به اندازه سایر عوامل تاثیرگذار و قابل توجه است. در سطح جهانی، برخی از مناطق روی زمین همیشه در معرض آتش‌سوزی قرار دارند و بیشتر این آتش‌سوزی‌ها توسط مردم ایجاد می‌شوند. این کار ممکن است تصادفی در زمین‌های بایر صورت بگیرد یا با اهداف خاص مثلا پاک کردن زمین‌ها یا سوزاندن زمین‌های کشاورزی بعد از برداشت و برای از بین بردن مانده‌های محصولات.
ولی همه آتش‌ها رفتار مشابهی ندارند. رفتار آتش‌ها تحت تاثیر نوع سوختی است که در اختیار دارند و اینکه مردم چطور چشم‌انداز‌ها را تغییر می‌دهند. در حالی که آتش‌سوزی‌ها در جنگل‌های عرض‌های جغرافیایی شمالی در حال شدیدتر شدن است، تحقیقات صورت گرفته توسط راندرسون و مورتون نشان داده است که با وجود اینکه شرایط مطلوب آتش فراهم است، تعداد آتش‌سوزی‌ها در اکوسیستم‌ها ساوانا و مرتعی در سراسر دنیا در مجموع در حال کاهش یافتن است. در نتیجه به طور کلی وسعت نواحی سوخته شده، در کل دنیا کاهش پیدا کرده است.
به گفته مورتون، این کاهش به خاطر افزایش حضور انسانی در این مناطق است. مردم در حال ساخت مزارع و جاده در این مناطق هستند که همین مسئله باعث می‌شود مردم با آتش‌سوزی‌های کوچک مبارزه و آن‌ها را کنترل کنند.
آتش از هر نوعی که باشد، می‌تواند مناظر و اتمسفر را تغییر شکل دهد به نحوی که تغییرات آن تا چند دهه باقی می‌ماند. اطلاع داشتن از تاثیرات کوتاه مدت و بلندمدت آن‌ها، نیازمند مجموعه اطلاعاتی در سطح جهانی و بلندمدت است. آمار و اطلاعاتی که آتش‌سوزی‌ها را مرتبا پیگیری می‌کند؛ از زمان تشخیص تا دامنه گسترش نواحی سوخته و همچنین ردیابی و دنبال کردن دود حاصل از آتش‌سوزی‌ها در اتمسفر و همینطور بررسی تغییرات ایجاد شده در الگو‌های بارش.
انتهای پیام/