گروه فرهنگ و هنریکتاپرس . مانی طهماسبی، خواننده و مدرس آواز در گفتگو با خبرنگار یکتاپرس گفت: در دنیای مدرن،
همیشه رویکرد هر هنر، بیشتر به سمت استقلال آن بوده است . چنانکه می بینیم این روزها، موسیقی
معاصر جهان هم، دارد به سمت بی کلام شدن و استفاده از زمزمه ها و نجواهای طبیعی می رود.
درصورتی که تصنیف های فاخر و سمفونی های جاودان در دنیا همیشه راهی برای همراهی ادبیات و
موسیقی گشوده است که نتیجه آن تقابل هر دو هنر و خدمات متقابل میان آن هاست.
این مدرس آواز گفت: وقتی خوانندگان سرشناس و پرمخاطب سراغ مجموعه اشعار یک شاعر می روند در
واقع دریچه ای برای ورود آن شاعر به دنیای مخاطبانشان بازمی کنند. مثلاً وقتی استاد شجریان یک غزل
ازسعدی یا حافظ می خواند، و یا استاد بنان غزلی از استاد شهریار را ، این حرکت، ناخودآگاه باعث گرایش
مخاطبان موسیقی به سمت ادبیات شده و با شنیدن آن قطعه موسیقی گاهی تشویق می‌شوند که
شعرهای دیگر آن شاعر را بخوانند و یا سری به چند دفترشعر دیگر بزنند و اینجا تاثیر متقابل، حضور پر رنگ
پیدا می کند و موسیقی کمک می‌کند تا زیبایی‌های شعر بهتر نمایان شود. در مقابل ادبیات فاخر هم وقتی
وارد موسیقی می شود به آن عمق معنایی و زیباشناختی می‌دهد. به ویژه برای مخاطبانی که ذوق و
علاقه عجیبی به حفظ کردن شعر دارند .بی تردید گاهی یک اثر موسیقایی ماندگاری خود را مدیون شعری
است که روی آن ملودی گذاشته شده است .
مانی طهماسبی وضعیت کنونی موسیقی ایرانی را حاصل برنامه های متنوع ولی کم عمق در زمینه‌های مختلف دانست
و تاکید کرد: شاید پس از گذشت سال ها ذائقه تثبیت شده ای در میان ایرانیان بشود یافت. در حال حاضر
خیلی تکلیف روشن نیست و من هر روز کسانی را میبینم که مخاطب چندین طیف موسیقی هستند و از
همه آنها لذت می‌برند در حالی که هیچ سنخیتی میان موسیقی وآهنگ هایی که می پسندند وجود ندارد.
بهتر است بگویم در زمان گذشتن از یک تجربه جدید هستیم پس از آن که موج های هیجانی و رسانه‌ای پایان
یابد می توان در خصوص چیستی و چگونگی وضعیت حاضر با تاکید بیشتری سخن گفت.
انتهای پیام /