به گزارش خبرنگار فرهنگی یکتاپرس، بهروز وثوقی بازیگر سینمای قبل از انقلاب، بعد از 42 سال از ممنوع الکاری خود پرده برداشت.
این روزها بهروز وثوقی با پستی که در اینستا گرام گذاشت، مسئله جنجال برانگیزی را عنوان کرد که محمد خاتمی و میرحسین موسوی؛ او را به همراه ناصرملک مطیعی و فردین ممنوع التصویر کردند.
دور از تصور نبود که این مطلب جبهه گیری موافق و مخالفان را که خط فکری آن ها کاملا پیداست در پی خواهد داشت. گفتنی است حافظه تاریخی ملت ما با تمام فراموش کاری هایش ، هنوز فاصله ای چندان دور از واقعیت های جامعه نگرفته و اتفاقات و خاطرات برجسته را در خود حکاکی کرده است و هنوز درخاطرش مانده است، که مدعیان آزادی امروز ، همان افراطیون اول انقلاب هستند که خیلی ها را از انقلاب و اسلام گریزان کردند.
در این راستا، متاسفانه یا خوشبختانه ،پاک شدن نام افرادی که نقش برجسته ای از خود در سینه تاریخ به یادگار گذاشته اند به سادگی میسر نیست و منطقی ترین راه در تصمیم گیری ها اعتنا کردن به ارزش ها است که متاسفانه اکثرا چنین نبوده است.
اکنون سئوالی مطرح است که آیا بهروز وثوقی راست می گوید؟ آیا این سه بازیگر توانمند قدیمی از طرف داعیه داران آزادی فردی و اجتماعی، ممنوع الکار شدند؟
اگر این است پس به چه کسی باید اعتماد کرد؟ آیا بازیگرانی چون : جمشید مشایخی، مهدی فخیم‌زاده، عنایت بخشی، کتایون امیرابراهیمی، محمد متوسلانی، ، آفرین عبیسی، فرامرز قریبیان، محبوبه بیات، رضا کرم‌رضایی، پروانه معصومی، ، داوود رشیدی، جهانگیر فروهر، پروین سلیمانی، زری خوشکام ، شورانگیز طباطبایی جزو بازیگران دوره پهلوی نبودند ؟ یا بازیگرانی چون محمدعلی کشاورز، علی نصیریان، شهلا ریاحی، ملکه رنجبر، ژاله علو، توران مهرزاد، ، بهمن زرین‌پور، ثریا قاسمی ، حمیده خیرآبادی، اسماعیل داورفر، نعمت‌الله گرجی، روح‌الله مفیدی که همگی از بازیگران هم دوره آن ها بودند منعی برای فعالیت نداشتند ؟ حتی ایرج قادری که با یک توبه‌نامه راه ورود دوباره به سینما را پیدا کرد؟
تاریخ را اگر ورق بزنیم خواهیم دید که محمد بهشتی از مدیران سینمایی دهه شصت بمناسبت درگذشت ناصر ملک مطیعی گفتگویی داشت که عنوان کرده بود: بخاطر تغییراتی که در جامعه اتفاق افتاده بود، به همین علت مقرر شد برخی از سوپر استارها تا یک زمانی فعالیت نکنند این به این معنی نبود که این ها آدم های بدی بودند چه بسا که انسان های شریفی بودند. شخصا با آقای ملک مطیعی و مرحوم فردین در همان زمان صحبت کردم و توضیح دادم.
فردین جز آدم های محترم قبل از انقلاب بود. آقای وثوقی هم از طریق شخصی پیام دادند که به ایران باز گردند و من در جواب به ایشان گفتم که اگر از لحاظ مالی و امنیتی مشکلی ندارند ، دلیلی برای عدم حضورشان در ایران وجود ندارد.
حالا وزیر وقت چه دلیلی می توانست داشته باشد که با همفکری شخصی مانند محسن مخملباف که خود از توابین بود و با برنامه ریزی دقیق، به پول و شهرت رسید و از ایران گریخت، از ادامه فعالیت این بازیگران مطرح که طرفداران بسیار زیادی هم داشتند و نام شأن از حافظه سینما پاک نخواهد شد جلوگیری به عمل آمد ؟!
لازم به ذکر است، در جایی نوشته شده بود که چون این سه نفر سن شان گذشته بود و طرفدار نداشتند، خودشان کنار کشیدند. قطعا اگر اطلاعات منصفانه ای از هنر داشتند چنین چیزی را مطرح نمی کردند . مگر نه این که بازیگرانی چون : جان وین. آنتونی کوئین ، چارلز برونسون، مارلن براندو و ... در اوج پیری به اشتهار رسیدند و بهترین فیلم هایشان را بازی کردند.
پس اگر قرار است پاسخی به این موضوع داشته باشیم ، همان بهتر که پاسخی منطقی بدهیم تا مردم قانع شوند. ما یک طرفه قضاوت نمی کنیم و منتظر پاسخ می مانیم.
به گزارش یکتاپرس، محمد خاتمی دهه شصت وزیر ارشاد و از اعضای کابینه میرحسین موسوی نخست وزیر وقت بود. زمانی که خاتمی به عنوان رییس جمهور در سال 76 انتخاب شد صحبت های زیادی درباره آزادی بیان و گفتگوی تمدن ها انجام داد اما همه آن موارد تنها در سخنرانی های متعدد تکرار شد و هرگز عملی نشد.
در این چند سال اخیر اصلاح طلبان در زمان انتخابات با شعارهای مختلف در حوزه فرهنگ، افکار عمومی را از خواسته های به حق خود از کاندیدای ریاست جمهوری دور کردند و زمانی که در انتخابات پیروز شدند تمامی وعده های خود را فراموش و اهرم های فشار را هم به سمت فرهنگ و هنر بیشتر کردند.
انتهای پیام/