به گزارش یکتا پرس؛ مسیر تنش آفرینی های آنکارا در مناطق مختلف از خاورمیانه، آسیای مرکزی تا مدیترانه شرقی موجب شده است تا اتحادیه اروپا به این اقدامات آنکارا واکنش نشان دهد. دامنه واکنش ها به اقدامات مداخله جویانه ترکیه تا جایی پیش رفت که رهبران کشورهای عضو اتحادیه اروپا در نشست اخیر خود در بروکسل بر سر وضع تحریم ها و مجازات‌‌های اقتصادی علیه ترکیه توافق کنند. اما آنچه در این باره قابل توجه است و نیاز تحلیل و ارزیابی دارد بررسی ابعاد این اقدام تحریمی اتحادیه اروپا علیه آنکارا از یکسو و دامنه آن از سوی دیگر است که در این یاداشت تلاش می شود بطور اجمالی به آنها اشاره کنیم.
1- آنچه مسلم بوده و بطور ضمنی در درون این اقدام اتحادیه اروپا نیز نمایان می باشد، این است که مهمترین عاملی که موجب شده تا کشورهای عضو این سازمان اروپایی تصمیم به تحریم ترکیه بگیرند، عملکردی است که آنکارا در مدیترانه شرقی(عملیات اکتشاف در آب‌های مورد اختلاف و مناقشه در شرق مدیترانه) بر علیه یونان و قبرس پیش گرفته است. بطوریکه بنا به گفته سران کشورهای عضو اتحادیه اروپا، توافق بر سر تحریم ترکیه به دلیل اقدامات غیرقانونی و تهاجمی این کشور بر ضد یونان و قبرس حاصل شده است.
2- تحریم ها در این باره، گویای رویکرد تنبیهی است که اتحادیه اروپا تلاش دارد علیه آنکارا بکار بگیرد. در واقع اتخاذ این رویکرد از سوی اتحادیه اروپا، با این امید فرجام گرفته است که بسترهای تغییر رفتاری را در عرصه سیاست خارجی آنکارا فراهم آورند.
3- دامنه محدود تحریم ها علیه آنکارا بر این امر دلالت دارد که اتحادیه درصدد است با عوامل بازدارنده حداقلی و هشدار به افزایش دامنه آن، این موضوع را به ترکیه گوشزد کند که آنکارا دیگر نمی تواند به سیاست های بلند پروازانه خود در مسیر تنش آفرینی های منطقه ای با دیگر کشورهای اروپایی ادامه دهد. به علاوه اینکه تحریم ها با دامنه محدود، این پیام را به آنکارا منتقل می کند که اروپا عزم خود را جزم کرده است و دیگر در برابر اقدامات ترکیه به رفتار انفعالی خود در گذشته ادامه نخواهد داد. به همین دلیل در اقدامی جدید، دامنه و میزان هشدارها را از سطح دیپلماتیک فراتر برده است.
4- نکته دیگر در این باره، واکنش آنکارا به این تحریم ها است. در واقع موضع آنکارا در این باره می تواند تعیین کننده آینده این تحریم از یکسو و آینده روابط میان آن با کشورهای اتحادیه اروپا از سوی دیگر باشد. وجود علائم و نشانه هایی از دو دستگی میان کشورهای اروپایی بر سر توافق جهت تحریم ها و تشدید آن در آینده، می تواند به ابزاری در راستای واکنش تقابلی آنکارا و جدی نگرفتن تحریم ها تبدیل شود. به علاوه اینکه حضور ترکیه در سازمان ناتو (پیمان آتلانتیک شمالی)، و همکاری نزدیک آن با برخی کشورهای مهم اروپایی در این سازمان مطمئناً این نوید را برای آنکارا خواهد داشت که این توافقات بر سر تحریم ترکیه دوام و قوام نخواهند داشت و در عمل، کار به جایی نخواهد برد. چرا که آنکارا بر روی حمایت و پشتیبانی اعضای ناتو حساب ویژه‌ای باز کرده است. در واقع از نظر آنکارا، ناتو می تواند زمینه های گسست و شکاف را در اتحادیه اروپا در مسیر برخوردهای جدی با آنکارا در مناطق بحران ساز و مناقشه آمیز در مدیترانه شرقی را فراهم کند.