تنها یک روز به آغاز بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی مسعود پزشکیان چهاردهمین رئیس جمهور اسلامی ایران و نخستین رئیس جمهور با تخصص پزشکی باقیمانده است؛ فردی که محمدرضا ظفرقندی رئیس سابق سازمان نظام پزشکی را برای سپرده تصدی نظام سلامت کشور به مجلس پیشنهاد داده است تا همانطور که در مناظره ها و برنامه های انتخاباتی خود گفته بود، باری از دوش مردم بردارد و سفر سلامت را برای همه مردم عادلانه بگستراند.
به باور فعالان نظام سلامت و جامعه پزشکی کشور، حضور یک پزشک متخصص در قامت رئیس جمهور ایران یک فرصت بی نظیر و استثنایی را در اختیار حوزه سلامت قرار داده است تا بتواند مشکلات را از این مسیر بردارد؛ پزشکیان که خود از طبابت تا ریاست دانشگاه علوم پزشکی و معاونت وزیر تا وزارت را تجربه کرده است، به خوبی به مشکلات این بخش آگاه است؛ می‌داند با روش پول پاشی - همچنان که در دوره ای آزموده شد - بیماری‌های مزمن این بخش علاج نمی‌شود و باید نظام سلامت از این بزنگاه تاریخی که هم کادر درمان از شرایط رضایت کافی ندارند و هم مردم از کیفیت خدمات گله‌مند هستند، به سلامت عبور کند.
دولت مسعود پزشکیان در شرایطی زمام امور اجرایی کشور را در دست گرفته است که با وجود همه تلاش های دولت‌های گذشته برای توسعه شبکه بهداشت در جامعه و تبدیل شدن کشورمان به یکی از قطب های پزشکی منطقه که توانسته هم خدمات خوبی به شهروندان ارایه دهد و هم پذیرای گردشگران سلامت باشد، همچنان با دردهای مزمنی روبروست؛ این حوزه نیازمند استمرار پویایی در دانش پزشکی و ارتقای خدمات بهداشتی و سلامت به آحاد مردم است که این مهم جز با همکاری ارکان دیگر اجرایی کشور همچون بیمه‌های اجتماعی و درمانی و اختصاص بودجه مناسب و ریل گذاری قانونی امکان پذیر نیست.
در چنین شرایطی است که رئیس جمهور «محمدرضا ظفرقندی» را برای تصدی این مسئولیت خطیر انتخاب کرده است؛ این پزشک و سیاستمدار کشورمان که در دوران اوج همه گیری کووید ۱۹ رئیس سازمان نظام پزشکی بود، از جمله متخصصان موی سپید کرده در نظام سلامت کشور به شمار می رود
وی فوق تخصص جراحی عروق و استاد تمام دانشگاه علوم پزشکی تهران است که در دوره‌ای نیز ریاست این دانشگاه مادر در حوزه پزشکی را بر عهده داشت؛ حضور در جبهه های نبرد در دوران جنگ تحمیلی به عنوان پزشک داوطلب از کارنامه او زدودنی نیست و چنانچه کارنامه او در مسئولیت‌های مختلف نشان داده، هرگز دیدگاهها و رویکرد سیاسی خود را در امر خطیر سلامت دخیل نکرده است.
از نگاه او ارایه خدمت به سلامت مردم بزرگترین وظیفه وزارت بهداشت است که هرگونه نگرش سیاسی به این حوزه یک حرام شرعی و اخلاقی به شمار می رود.