بهگزارش یکتاپرس معماری‌اش به سبک خانه‌های قاجاری است با مقرنس‌کاری، نقاشی، آینه‌کاری و گچبری‌های زیبا. اینجا خانه رهنماست؛ بنایی قدیمی با مساحت ۵ هزار متر مربع، مربوط به اواخر دوره قاجار، که ۷ مرداد ۱۳۸۲ به عنوان یکی از آثار ملی ایران با شمارهٔ ثبت ۹۲۸۱ به ثبت رسیده است. این بنای دوطبقه یادآور عمارات اعیانی ییلاق‌های اطراف تهران است و طرح برونگرای آن، امکان برقراری ارتباط بصری آن را از ۴ جانب با باغ‌های اطراف میسر می‌کند.
خانه‌ای با تیرهای چوبی
امکان دسترسی به خانه از در ورودی سمت شمال و جنوب بنا مقدور است. کتیبه سیمانی با نام «رهنما» را کنار در قهوه‌ای‌رنگش به‌وضوح می‌توان دید. اندازه و تناسبات دوطبقه بنا مشابه است و ۴ ستون قطور در ۴ گوشه آن دیده می‌شود. در اضلاع بنا هم ستون‌های مدوری قرار دارد که نقش سازه‌ای و تزئینی را ایفا می‌کنند. از دیگر نکات قابل‌توجه در این بنا، نوع پوشش طبقات است که در هر دو طبقه به صورت تخت دیده می‌شود و در طبقه همکف به شکل تیرهای چوبی در کنار هم قرار گرفته‌اند. در طبقه فوقانی نیز اجرای لمبه‌کوبی چوبی روی تیرپوش‌های سقف به شکلی زیبا جلب توجه می‌کند. خانه رهنما با همه زیبایی‌هایش در میان برج‌ها محصور شده و به‌مرور کمر خم می‌کند. این خانه حافظه تاریخی بخشی از سینما و موسیقی است، اما از ۳جهت مورد هجوم برج‌سازان قرار گرفته و کسی به فکر جلوگیری از نابود شدن این گنجینه نیست.
روزنامه‌نگار و مترجم قرآن کریم
این خانه متعلق به زین‌العابدین رهنما از جمله شخصیت‌های فرهیخته و صاحب‌نام و نویسنده ۲ کتاب مشهور «پیامبر(ص)» و «زندگی امام حسین(ع)» است. نویسنده اهل نجف در سال ۱۳۲۰ مدیرمسئول روزنامه ایران شد و در چندین دوره نماینده مجلس و همچنین سفیر ایران در کشور فرانسه و کشورهای عربی بود. از او مقالات و کتاب‌های مختلفی برجای مانده که ترجمه و تفسیر قرآن کریم در ۴ جلد و ترجمه آثار متعدد از فرانسه و عربی به فارسی از مهم‌ترین آنها محسوب می‌شود. مرحوم رهنما سمت معاونت وزارت راه و فواید عامه، معاونت نخست‌وزیری، ریاست رادیو ایران، سفیر ایران در فرانسه، اردن، لبنان و سوریه را داشته است. در سال ۱۳۳۷ انجمن قلم ایران را تأسیس کرد و خودش سمت دبیرکلی آن را برعهده گرفت. رهنما در سال ۱۳۶۸ به دیار باقی شتافت.